Volkskracht vooruit! Voor vrijdenkers en vrijburgers

De kranten staan er vol van. Op televisie komen ontelbare extra programma’s voorbij. De reden; volgend jaar is het 75 jaar geleden dat Nederland werd bevrijdt. Omdat het zuiden al meer dan een half jaar eerder werd bevrijdt zijn de vieringen nu al begonnen. Geen probleem, het is belangrijk om stil te staan bij gebeurtenissen uit het verleden en de geschiedenis goed te kennen. Alleen zo kunnen we voorkomen dat dezelfde fouten steeds opnieuw worden gemaakt. Het zal vreemd zijn; toen we 50 jaar bevrijding vierden, in 1995, waar veel ooggetuigen nog in leven. Nu hebben de meesten ons verlaten, een natuurlijk proces, maar ook iets dat we niet moeten onderschatten. Nu wordt de geschiedenis niet meer verteld door hen die in de voorste rijen stonden, maar door mensen die het zelf niet hebben meegemaakt. En precies daar in schuilt een gevaar. Het wordt namelijk steeds makkelijker om de geschiedenis die kant op te buigen die de heersers graag zien. Wie zal ze immers nog op de vingers tikke

Wie ooit met een afperser te maken heeft gehad, weet dat de eerste betaling nooit de laatste zal zijn. Steeds opnieuw zal de afperser terugkeren, met meer eisen, meer bedreigingen en meer druk. Hij weet dat iemand die eens heeft toegegeven en betaald, dit steeds opnieuw zal doen. Zo lang de angst maar groot genoeg is. Dit alles geldt voor alle afpersers, van groot tot klein, en van hoog tot laag. In de afgelopen week hebben we een afperser aan het werk gezien, die zijn vak kent en gebruik maakt van de zwakheden van anderen. We spreken dan over de Turkse dictator Erdogan, ook wel de bloedsultan van Ankara genoemd. Opnieuw heeft deze groene fascist met een waarschuwende vinger naar Europa gezwaaid. Laten we kijken wat er precies aan de hand is, en wat er gedaan kan worden om toekomstige afpersingspogingen te voorkomen. Een paar jaar geleden sloot de Europese Unie een overeenkomst met Turkije om te voorkomen dat er meer “vluchtelingen’ naar Europa zouden komen. Nou ja, eigenlijk slo

Het is een roerig jaar geweest in het Oosten van Duitsland, door velen ook wel Midden Duitsland genoemd. Wat begon een jaar geleden met de moord op Daniel Hillig in Chemnitz, eindigde op 1 september met de deelstaat verkiezingen in Saksen en Brandenburg. In de tussen gelegen periode is er zo veel gebeurd, dat een boek nog niet voldoende zou zijn om alles in detail te kunnen beschrijven. Dus zullen we het bij de hoofdpunten laten. Na de moord op Daniel door een Syriër en een Irakees in augustus 2018, gingen duizenden mensen in Chemnitz de straat op om tegen het geweld en de open grenzen politiek van Merkel te protesteren. De Syriër is intussen tot 9,5 jaar gevangenis veroordeeld, maar kan nog in beroep gaan. De Irakees is nog steeds op de vlucht, en zit waarschijnlijk ergens in het Midden Oosten. Voor de autoriteiten waren de protesten de aanleiding om de deelstaat Saksen, en eigenlijk het hele Oosten van Duitsland zo zwart mogelijk te maken. Men noemde het “donker Duitsland”, en de be

Iedere keer denk je, het kan toch echt niet gekker worden. We moeten toch een keer het dieptepunt hebben bereikt. En iedere keer blijkt er toch nog ruimte naar beneden te zijn. Met de dag neemt de gekte in de westerse wereld toe, en bijna niemand heeft het in de gaten. We worden belogen en bedrogen, maar het groot publiek kijkt schouderophalend toe, en neemt nog een kop koffie of pakt een pizza. Schijnbaar blind voor datgene wat op ons toekomt. Misschien is het daarom handig om ook in dit tweede deel een kleine greep in de gekte te doen, zodat er toch nog wat slaapwandelende dromers wakker worden. In het eerste deel schreven wij al even over de heilige Greta, die op een zeiljacht zat en op weg was naar Amerika. Tenminste als ze echt aan boord is geweest. Daar schijnen intussen wat twijfels over te bestaan. Ze is in New York aangekomen, maar niemand heeft haar tijdens de reis gezien. Overigens was er in de VS maar heel weinig belangstelling voor de Zweedse klimaat kikker, want naar