Volkskracht vooruit! Voor vrijdenkers en vrijburgers

De laatste tijd zien we steeds meer artikelen en rapporten waarin over een komende catastrofe wordt gesproken. Een situatie waar we maar beperkt op voorbereid zijn. Er zijn verschillende scenario’s denkbaar die tot zo’n situatie kunnen leiden. Zo zou de massamigratie en de islamisering een burgeroorlog kunnen veroorzaken, maar je kunt ook denken aan een grote oorlog in Europa waarbij Rusland het doel zou zijn. Echter, de meest voor de hand liggende ramp is een grote stroomstoring die meerdere dagen duurt. De angst hiervoor neemt met de dag toe. Dat is niet verwonderlijk, omdat de pogingen om op andere energiebronnen over te schakelen steeds een paar stappen verder gaan, wat het netwerk niet bepaalde stabiel maakt. Natuurlijk zullen “deskundigen” zeggen dat er geen vuiltje aan de lucht is, omdat op alle eventualiteiten is gerekend. Geloof deze leugens niet. De overheid liegt normaal gesproken al constant tegen de burgers, en in een crisis of noodsituatie neemt dat alleen maar toe. Bli

Het leek een mooie droom; een Koerdische enclave in Noord Syrië. Eindelijk een vrije zone voor een volk dat eigenlijk nergens op de wereld een vrij land heeft. Helaas viel deze droom afgelopen week in stukken toen Amerika besloot om haar troepen uit Noord Syrië weg te halen. Deze beslissing betekende immers dat Turkije de kans kreeg om het grensgebied binnen te trekken. Dat gebeurde ook, en we hebben allemaal de beelden gezien van de nieuwe oorlog die hierdoor is ontstaan. Over de nieuwe koers van de Koerdische beweging zo meteen meer, maar nu willen we eerst kijken hoe de huidige situatie tot stand is gekomen. Laten we voorop stellen dat de Koerden in het gebied hun vrijheid zonder meer hebben verdiend. Zij waren het die het gevecht aangingen met de IS, toen de rest van de wereld alleen maar toekeek. Zij waren het die de islamitische terreur in de verschillende plaatsen in het gebied hebben gestopt, en zij waren het die de IS uiteindelijk op de knieën hebben gekregen. Daar zou d

Na een wat stille periode was de terreur terug op de straten van Europa deze week.  Het geweld speelde zich af in Frankrijk, Engeland en Duitsland, maar het had ieder land in Europa kunnen treffen. Niet verrassend, maar wel schokkend. Op de verantwoordelijken komen we later terug, laten we nu eerst naar de feiten kijken.  De schaduw van de terreur liet zich voor het eerst zien, in het eerste weekeinde van oktober. In het Franse Triest was er een aanslag in het gebouw van de veiligheidspolitie. Een man die daar al 20 jaar als medewerker werkte, stak met een binnengesmokkeld mes op collega’s in. Vier politieagenten, waar onder een politieofficier, vonden de dood. De dader was een bekeerde moslim, die al enige tijd was opgevallen omdat hij weigerde om vrouwelijke collega’s een hand te geven. Ook weigerde hij om eerdere terroristische incidenten te veroordelen. Voor de politie was dit geen reden om iets tegen de man te ondernemen. Zo kon hij zijn daad rustig plannen en toeslaan. Hij

Niemand wist hoeveel het er zouden zijn. De boeren van Nederland wilden vorige week naar Den Haag voor een massaal protest. Maar dat het zo massaal zou zijn had niemand gedacht. Een Malieveld vol boze mensen maakte het duidelijk aan de politieke leugenaars op het Binnenhof; er zal niet, nee nooit, worden toegegeven aan de klimaatwaanzin, die als een ziekte over Europa, ja, zelfs de wereld trekt. Na alle waanzin en gekheid van Friday’s for Future, en gelijksoortige onzin, was daar plotseling het gezonde mensenverstand op de straten van Den Haag. Meer dan 2000 tractoren namen niet alleen bezit van Den Haag, maar ook van de snelwegen, en zelfs het strand. De boeren, die het toch al niet makkelijk hebben, wilden duidelijk maken dat ze niet van plan zijn om de rekening voor de klimaatwaanzin te betalen. Ook wilden ze niet als schuldigen worden aangewezen voor iets wat absoluut niet is bewezen, en alleen bestaat in de hoofden van ecofascisten en globalisten, die denken een mooie nieuwe

De meeste mensen zijn het misschien al lang vergeten, maar het is nog steeds oorlog in de Donbass. Om precies te zijn is het al 5 jaar oorlog, een periode die gelijk staat aan de bezetting van Nederland in 1940-1945. Er is echter een groot verschil; de oorlog in de Donbass is nog steeds niet afgelopen, en een oplossing lijkt verder weg dan ooit. Tijd dus, om maar weer eens te kijken hoe de mensen in de Donbass het maken, met het leger van de Kiev fascisten altijd op de loer, niet ver van de eigen voordeur. Het lijkt een onhoudbare toestand, maar juist in zulke omstandigheden wordt de standvastigheid van de mens zichtbaar. Laten we de recente ontwikkelingen bekijken, en gelijktijdig zoeken naar een antwoord op de meest cruciale vraag: Hoe lang nog? Het is inderdaad al 5 jaar geleden dat de mensen in de nu vrije republieken Donetsk en Lugansk, besloten dat ze niets te maken wilde hebben met de Kiev fascisten, die de Oekraïne op orders van de EU en de Amerikanen hadden overgenomen.