BRITSE VERKIEZINGEN; DE WEG LIGT EINDELIJK OPEN VOOR BREXIT
De Britten hebben er lang op moeten
wachten. Al in 2016 stemde een duidelijke meerderheid van de bevolking voor de
Brexit. Wat volgde waren jaren van uitstel, politiek gerommel en openlijke
sabotage. Zowel de EU leiding als ook delen van het Britse establishment was
vastbesloten om de beslissing van het volk in de prullenbak te gooien. Zo gaat
men immers altijd om met ongewenste beslissingen. Tory premier May kreeg als eerste
de opdracht om de Brexit om zeep te helpen. Maar door eigen falen mislukte ze
jammerlijk. Daarna zette het establishment, samen met grote delen van het
parlement, op chaos om hun doel toch nog te bereiken. Maar tegen al deze
blokkades in, zette Boris Johnson, die May opvolgde als premier, zijn plan om
Brexit toch uit te voeren zoals besloten door, ook al waren er algemene
verkiezingen voor nodig.
Deze verkiezingen heeft Johnson nu met
een stevige meerderheid van 80 zetels gewonnen, en de weg lijkt nu eindelijk
vrij om de Brexit beslissing na 3 lange jaren uit te voeren. De noodzakelijke
wetten zullen nog voor de Kerst door het parlement gaan, en eind januari is de
Brexit een feit. Dat is het cadeau dat Johnson de Britten tijdens de verkiezingscampagne
heeft beloofd. Maar nu eerst even een blik op de uitslagen van de verkiezingen
van 12 december, die we gerust kunnen beschrijven als een politieke aardbeving.
De Conservatieven van Johnson wonnen de verkiezingen met een absolute
meerderheid, en hebben nu 365 zetels in het Lagerhuis, dat is een winst van 47
zetels. Labour werd verpletterd, verloor 59 zetels, en staat nu op 203. De
Liberal Democrats verloren een zetel, en komen nu uit op 11, terwijl de Schotse
SNP 13 zetels won, en nu op 48 staat.
In feite is dit resultaat een bevestiging
van de Brexit stemming van 2016. Immers alle kiezers wisten wat de inzet van de
huidige stembusgang was. Het feit dat een meerderheid van de Britten de Brexit
beslissing nog steeds steunt, kunnen we zien als een overwinning voor de
directe democratie, wat iets heel anders is dan parlementaire democratie. Het
ging er ook niet direct om of de Conservatieven zouden winnen, het enige wat
telde was een duidelijke uitspraak voor de Brexit. En die is er gekomen. Dat is
goed nieuws voor de Britten, die de EU nu kunnen verlaten, maar ook
voor iedereen die strijd voert tegen de dictatuur uit Brussel. Het toont
immers aan dat ondanks enorme tegenstand het mogelijk is om de EU gewoon de rug
toe te keren. De bevolking wilde haar eerdere beslissing zo snel mogelijk omgezet
zien, en koos voor de partij en de partijleider die keer op keer beloofden
Brexit zonder verder uitstel uit te voeren. Niemand heeft het recht om hier
over te klagen of te jammeren. Alle betrokkenen hebben hun eigen weg gekozen en
daarvan de consequenties ervaren. Consequenties die nog lang door zullen
galmen.
Dat brengt ons vanzelf bij Labour, de
grootste verliezer, niet alleen wat betreft de stemming, maar ook door de
manier waarop. Toen Jeremy Corbyn tot leider van de Labour Party werd gekozen
beloofde hij een duidelijke heldere route te volgen. Dit in overleg met zijn
achterban. Als we kijken naar zijn optreden rond de Brexit stemming kunnen we
zien, dat hij die belofte keer op keer heeft gebroken. Uiteindelijk nam hij de
agenda van het establishment over, een punt waar we zo meteen op terug komen.
Tijdens het referendum weigerde hij een duidelijk kant te kiezen, hoewel velen
dachten dat hij in het geheim voor de Brexit was. Hij bleef neutraal en
verschool zich achter de bewering dat de EU toch in ieder geval minimale
rechten voor de Britse arbeiders garandeerde. Een onzinnige bewering omdat de
EU zich nog nooit echt iets van welke arbeiders dan ook heeft aangetrokken. Het
is een instelling van de globalisten, en dus arbeidervijandig.
Toen het volk, inclusief heel veel
Labour aanhangers, toch voor de Brexit koos, zei Corbyn dat de beslissing
gewoon moest worden uitgevoerd. Dat stond zelfs in het Labour programma voor de
verkiezingen van 2017. Maar sinds die tijd heeft Corbyn er alles aan gedaan,
zowel in als buiten het parlement, om de Brexit te blokkeren. Voor lange tijd
weigerde hij zelfs om met nieuwe verkiezingen in te stemmen. Dat zie je een
oppositie leider niet snel doen. Pas toen hij zag dat de andere oppositie
partijen het voorstel om verkiezingen te houden begonnen te ondersteunen, was
hij plotseling ook bereid om voor te stemmen. Van de duidelijke heldere route
was toen al niets meer over. En het werd nog erger, want voor de huidige
stembusgang beloofde Corbyn een tweede referendum te houden na nieuwe
onderhandelingen met Brussel. En laat een tweede referendum nu precies zijn wat
het Britse establishment, de EU in Brussel en de globalisten wilden. We zien
dus weer het oude liedje; uiteindelijk komen sociaal democraten altijd uit aan
de kant van de heersers. Lange tijd leek Corbyn een uitzondering op de regel,
maar nu is gebleken dat hij geen haar beter is dan zijn sociaal democratische
vriendjes, die de arbeiders keer op keer hebben verraden. Het is dan ook geen
wonder dat Labour zoveel stemmen in de arbeidersbuurten heeft verloren. Het
geduld was gewoon op, en veel arbeiders stemden op Johnson, soms voor het eerst
in vele generaties.
Intussen heeft Corbyn gezegd dat hij
zal opstappen als leider, maar hij wil eerst nog aanblijven om de overdracht te
regelen. Het is de vraag of hij deze kans krijgt. Immers de burgeroorlog binnen
Labour is nu al losgebarsten. Veel Labour kandidaten die hun zetels hebben
verloren, zeggen nu dat het Corbyn was die de verkeerde campagne heeft gevoerd,
en daardoor verantwoordelijk is voor het vernederende verlies. Het klopt dat
Corbyn niet handig was tijdens de campagne. Hij kwam in interviews niet uit de
verf, kwam gefrustreerd over, en werd keer op keer beschuldigd van vriendschap
met terroristen. Hij ontmoedigde dit ook niet door na de aanslag op London
Bridge te zeggen dat terroristen niet in alle gevallen hun straf helemaal
moeten uitzitten. Dat soort onzin heeft hem zeker stemmen gekost.
Maar het is gelijktijdig onzin om nu
te zeggen dat de grote nederlaag compleet aan Corbyn te wijten is. Het is
logisch dat zijn tegenstanders dit graag zo zien. Maar wie nuchter naar de
feiten kijkt, kan zien dat het Brexit was dat de doorslag heeft gegeven. De
kiezers wilden geen tweede referendum en geen verder uitstel. Dat wilde Labour
wel en daar heeft men de prijs voor betaald. Een hoge, maar terechte prijs.
Toch is ook dat nog niet het hele verhaal, want in heel Europa krijgen de
sociaal democraten klap op klap. Labour is echt niet de enige. De tijd van de
sociaal democratie is voorgoed afgelopen. Dat is het resultaat van te veel
verraad, te veel zwenkingen, en de neiging om steeds opnieuw de kant te kiezen
van de heersers. Daar komt nog bij dat de sociaal democratie praktisch de
uitvinder is van Multi-Culti in al zijn vormen, en ook daar moeten steeds meer
mensen niets meer van hebben. Kortom; de burgeroorlog in der Labour Party zal
nog heel lang door gaan. Men heeft ook weinig anders te doen, want voor de
komende 5 jaar staat de partij opnieuw buiten het centrum van de macht. En het
kan zelfs zo zijn dat dit voor altijd z0 zal blijven.
Wie nog meer bewijzen wil zien dat Brexit
tijdens de verkiezingen de doorslag heeft gegeven, hoeft alleen maar naar de
Liberal Democrats te kijken. Deze partij had als hoofdthema tijdens de campagne
het volledig schrappen van de Brexit. Het resultaat was dat partij leidster Jo
Swinson haar eigen zetel verloor, en de partij maar 11 zetels overhoud. Swinson
is meteen opgestapt, dus ook daar zullen er pittige discussies worden gevoerd.
De Schotse Nationalisten van de SNP wonnen behoorlijk en willen nu een nieuw
onafhankelijkheidsreferendum. Men wil de misstap van een paar jaar geleden goed
maken en binnen de EU blijven, maar dat zal nog niet zo makkelijk gaan. Een
gemiste kans blijft nu eenmaal een gemiste kans.
Zoals eerder gezegd zal Boris Johnson
de Brexit nu zo snel mogelijk doorvoeren. De EU zal zeker nog met een paar
sabotageplannen komen, maar de meerderheid van Johnson is nu groot genoeg om
aan dit soort tactieken het hoofd te bieden. Dus zal Brexit eindelijk een feit
worden. Dat is van enorm belang, want het zal een voorbeeld zijn voor veel
andere landen in Europa. Brexit is de eerste stap, die moet leiden tot het
opblazen van de hele Europese Unie, het Euro project, en de dictatuur vanuit Brussel.
De Britse kiezers hebben met hun standvastigheid de weg gewezen. De route naar
een ander Europa zal nu open komen. Dat was steeds de belangrijkste factor. De
uitkomst van de Britse verkiezingen is een nieuwe streep door de rekening van
de globalisten. Laten we hopen dat er nog vele gelijksoortige strepen zullen
volgen. Dan ziet onze toekomst er weer een stuk helderder uit.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Dit is het laatste artikel van 2019,
en voor ons dus het begin van de Kerst en Nieuwjaarsvakantie. Wij wensen alle
lezers en activisten fijne feestdagen toe, en veel geluk, strijdbaarheid en
gezondheid in het Nieuwe Jaar. Het volgde Volkskracht Vooruit! artikel zal
verschijnen op woensdag 15 januari 2020.
Links:
Twitter: Volkskracht Vooruit!
@VolkskrachtV
Telegram: t.me/volkskrachtvooruit
(abonneren na installeren Telegram App)
Artikel uitgebracht door: VOLKSKRACHT
VOORUIT! @ 2019
