HET AMERIKAANSE VERRAAD AAN DE KOERDEN IN NOORD SYRIË
Het leek een mooie droom; een
Koerdische enclave in Noord Syrië. Eindelijk een vrije zone voor een volk dat
eigenlijk nergens op de wereld een vrij land heeft. Helaas viel deze droom
afgelopen week in stukken toen Amerika besloot om haar troepen uit Noord Syrië
weg te halen. Deze beslissing betekende immers dat Turkije de kans kreeg om het
grensgebied binnen te trekken. Dat gebeurde ook, en we hebben allemaal de
beelden gezien van de nieuwe oorlog die hierdoor is ontstaan. Over de nieuwe
koers van de Koerdische beweging zo meteen meer, maar nu willen we eerst kijken
hoe de huidige situatie tot stand is gekomen.
Laten we voorop stellen dat de Koerden
in het gebied hun vrijheid zonder meer hebben verdiend. Zij waren het die het
gevecht aangingen met de IS, toen de rest van de wereld alleen maar toekeek.
Zij waren het die de islamitische terreur in de verschillende plaatsen in het
gebied hebben gestopt, en zij waren het die de IS uiteindelijk op de knieën hebben
gekregen. Daar zou de wereld de Koerden dankbaar voor moeten zijn. Helaas is
van de dankbaarheid maar heel weinig te merken. Veel meer komt het er op neer
dat de Koerden opnieuw zijn verraden. We moeten hier wel een kleine
kanttekening bij plaatsen, want iedereen die de situatie goed kent weet dat de
Amerikanen als bondgenoten niet te vertrouwen zijn. We zeiden het al vaker, en
de huidige situatie bewijst het opnieuw; de Amerikanen willen geen bondgenoten,
zij willen alleen slaven die ze kunnen gebruiken en weer laten vallen wanneer
het hun goed uitkomt.
De Koerden waren hier voor gewaarschuwd, maar besloten toch met Washington in zee te gaan. Zij zullen nu zelf moet beslissen of dat de juiste handelwijze is geweest. De geschiedenis bewijst het; een onbetrouwbare bondgenoot is een levensgevaarlijk probleem, zeker in het Midden Oosten. Je weet immers nooit hoe lang beloften standhouden, en of je niet morgen in de kou staat. Dat is nu wel gebeurd, en een zelfde ramp zal iedereen treffen die Amerika als veiligheidsgarantie ziet. Voor alle duidelijkheid, dat Trump Amerikaanse troepen overal in de wereld wil terugtrekken is een prima streven. Al veel te lang hebben de Amerikanen de rol van “politieman van de wereld’ voor zichzelf opgeëist. Maar dan moet zo’n terugtrek project niet het leven in gevaar brengen van mensen die je nog maar kort geleden hebt gebruikt om de kooltjes uit het vuur te halen. Dat is onverantwoordelijk en misschien zelfs crimineel.
Trump probeerde nog wel om de Turken
van een invasie af te houden. Hij zei dat Amerika de Turkse economie met
sancties zou opblazen als het Turkse leger over de grens zou trekken. Zoals viel
te verwachten werkte dit niet. Een psychopaat als Erdogan kent alleen geweld en
dwang, dus zal hij nooit naar redelijke argumenten luisteren. Daar komt nog bij
dat een islam fundamentalist zoals hij de wereld wil veroveren, en kiezen voor
weer een nieuwe oorlog is dan geen probleem meer. We moeten er wel even bij
stil staan wat de Turkse invasie eigenlijk betekend. Laten we voorop stellen
dat het geen antiterrorisme operatie is, zoals Erdogan beweerd. Het Turkse
leger is gewoon de Syrische grens over getrokken, en dat betekend dat we te
maken hebben met een aanvalsoorlog. De Turken breken hiermee de internationale
wetten. Het probleem is dat deze wetten door bijna iedereen constant worden
gebroken, met de Amerikanen voorop, dus zijn ze het papier niet waard waarop ze
zijn geschreven. Deze wetten hebben over de jaren nog geen enkele agressor
tegen gehouden, en nog geen enkele oorlog verhindert.
Dat Erdogan zich hier dus niets van
aantrekt is niet verwonderlijk. Hij heeft gewoon gegokt, en het leek er in
eerste instantie op dat zijn vlieger op zou gaan. Het Turkse leger kwam vrij
snel vooruit, ondanks stevige oppositie, en 160.000 mensen sloegen op de
vlucht. Op het allerlaatste moment besloot de Koerdische leiding om toch maar
een andere weg te kiezen. Men had in eerste instantie gekozen voor de weg van
het vasthouden aan de bereikte autonomie. Maar toen de Turkse soldaten voor de
poorten van de Koerdische steden begonnen te verschijnen, werd er besloten om
de Syrische regering om steun te vragen. Dit verzoek werd door Syrië
geaccepteerd met steun van Moskou, en het Syrische leger is intussen
verschillende Koerdische steden binnengetrokken. Ze zijn de Turken net even te
snel af geweest. Rusland heeft al gezegd geen confrontatie tussen het Turkse en
het Syrische leger te zullen toestaan, dus moet Erdogan oppassen dat hij niet
in conflict raakt met Moskou. Na enige dagen van verwarring besloten de
Amerikanen toch maar om nog iets te proberen. Zij haalde Turkije over om een
5-daagse wapenstilstand in acht te nemen. Washington hoopt dat dit de basis
wordt voor een nieuw akkoord, maar Erdogan kennende is dat nog maar de vraag.
We weten immers maar al te goed dat het woord van een fundamentalist niets
waard is.
Dat is de stand van zaken op dit
moment. Erdogan heeft niet de vrije hand gekregen waar hij op had gehoopt. Toen
de EU de oorlog veroordeelde en over wapenembargo’s begon, dreigde de Turkse
dictator 3.6 miljoen vluchtelingen naar Europa te sturen. Dit soort
dreigementen durft hij tegen Rusland natuurlijk niet aan. Moskou werkt op een
aantal niveaus samen met de Turken, maar het is wel een relatie waarin Moskou,
en dus Poetin, de overhand heeft. En daar komt nog bij dat de Russische
strategische relatie met de Syrische leiding, die een lange geschiedenis kent,
als belangrijker wordt gezien. Syrië krijgt nu een stukje grondgebied terug, en
daar zegt Damascus natuurlijk geen nee op. De vraag is alleen, wat betekend dit
voor de Koerden?
De kans is groot dat de Koerden
stevige concessies hebben moeten doen om steun van het Syrische leger te
krijgen. Het ziet er niet naar uit dat men aan de autonomiedroom kan
vasthouden. Ook zal de Koerdische militie zich uit een aantal plaatsen moeten
terugtrekken. Een wrange situatie na de heftige gevechten die de Koerden met de
IS hebben geleverd. Maar alles is beter dan een Turkse overheersing. Nu al zijn
er rapporten over gruwelijke oorlogsmisdaden door het Turkse leger begaan, in
gebieden die in hun handen zijn gevallen. De eerste prioriteit voor de Koerden
is dus nu om Erdogan op een zo groot mogelijke afstand te houden. Dat is van
levensbelang, puur en simpel. Overigens zou dat ook de les moeten zijn die
Europa moet trekken uit deze situatie.
De Europese leiding heeft de
mogelijkheid van chantage door Erdogan en zijn groene fascisten zelf gecreëerd.
We schreven het al eerder, als Europa de grenzen sluit kan Erdogan sturen wie
hij wil. Het hele zaakje gaat dan meteen “retour afzender”. Zo simpel is het.
Het probleem is dat de politieke wil hiervoor in Europa ontbreekt. Men wil meer
migranten, hoewel niet allemaal in een keer. We stoten hiermee weer op de
agenda van de globalisten. Gelukkig zijn er delen van Europa die deze agenda
blijven blokkeren. Zo heeft Kroatië besloten geen enkele migrant door te laten.
De grens is dicht, en de grenspolitie staat klaar om een nieuwe invasie af te
weren. Ook Victor Orban in Hongarije heeft gezegd dat hij een nieuwe migrantenstroom
zal blokkeren. De zaak is dus zeker niet hopeloos. Als Europa het echt wil,
heeft Erdogan niets meer te zeggen. Het is nu zaak om precies die politiek wil
tot ontplooiing te laten komen. Alleen zo kunnen we baas in eigen huis blijven.
Intussen heeft de strijd in Noord
Syrië ook een staartje in Europa gekregen. Op verschillende plaatsen in
Duitsland zijn er bij demonstraties vechtpartijen uitgebroken tussen Turken en
Koerden. Ook in Rotterdam waren er een aantal arrestaties. In de meeste gevallen
gaat het om door Erdogan opgehitste Turken, die Koerdische demonstraties
aanvallen. Dat wordt natuurlijk niet gepikt, en de volgende confrontatie is
geboren. In Duitsland zit men met 5 miljoen Turken en 1.2 miljoen Koerden dus op
een tikkende tijdbom. Op zich is ook daar een oplossing voor: iedereen die zin
heeft in geweld mag af reizen naar Noord Syrië. Daar is genoeg te vechten voor
al diegenen die zichzelf als potentiële helden zien. Europa is het toneel voor
geïmporteerde oorlogen geworden. Dat is niet acceptabel. Iedereen, met wat voor
achtergrond dan ook, kan kiezen; of rustig hier leven en nergens mee bemoeien,
of uitreizen en gaan vechten in het thuisland. Europese straten tot
oorlogstonelen maken, is niet alleen onwenselijk maar ook laf. Vreedzaam
demonstreren is geen probleem, maar als men daar niet toe in staat is, staat
het alternatief hierboven beschreven. Het geduld van de Europese volkeren raakt
natuurlijk een keer op, en dat moment is echt niet ver meer.
Links:
Twitter: Volkskracht Vooruit!
@VolkskrachtV
Telegram: t.me/volkskrachtvooruit
(abonneren na installeren Telegram App)
Artikel uitgebracht door: VOLKSKRACHT VOORUIT! @ 2019
