MULTI-CULTI EINDSTATION DELEN 1 TOT 5
DEEL 1
EEN PUBLICATIE VAN: VOLKSKRACHT
VOORUIT!
We hebben er af en toe al eens over
geschreven, de enorme veranderingen die we in de laatste jaren in Europa hebben
gezien. Ook toen al gingen we er vanuit dat het allemaal geen toeval was. Dat
er organisatie en planning zat achter de grote migratiestroom die we sinds 2015
hebben gezien. Een stroom die weliswaar minder is geworden, maar gelijktijdig
ook zijn er tekenen dat binnenkort een nieuw uittocht uit Afrika en het Midden
Oosten op gang gaat komen. Misschien is het zelfs al begonnen terwijl we dit
schrijven. Er zit immers een bepaalde logica in de gebeurtenissen. Om dit te
ontdekken moet je wel door de leugens en de PR campagnes van de elite en de
media heen prikken. Maar als de ogen dan ook open gaan zie je glashelder de lijn
die wordt gevolgd. Over deze zaken willen we het nu hebben. Sommige dingen
zullen niet populair zijn, maar dat is niet van belang. Ze zijn waar, en daar
gaat het om.
Het is misschien moeilijk te bevatten
maar de stroom van migranten staat al sinds 2000 op de agenda van de rijken en
machtigen van deze aarde. Er bestaat een VN document uit die tijd, dat op
internet is verschenen, waarin plannen worden voorgesteld voor zogenaamde
bevolkingsuitwisselingen. (Zie: https://www.un.org/esa/population/publications/migration/migration.htm
Omdat de bevolking van Europa aan het afnemen was door de vergrijzing en het
krijgen van minder kinderen had men het idee opgevat om tussen de 70 en 100
miljoen mensen van Afrika en het Midden Oosten naar Europa te laten verhuizen.
Het plan is dus niet nieuw, en toen ging het nog om een voorstel. Maar intussen
hebben we gezien hoe de verschillende fases van de overtocht in gang zijn
gezet. Om mensen zo ver te krijgen dat ze hun eigen omgeving verlaten zijn
krasse maatregelen nodig. Niemand gaat zomaar op weg met alle risico’s van
dien. Om de stroom op gang te krijgen hebben de westerse machten verschillende
landen in de regio aangevallen of gedestabiliseerd. We hebben het dan over
Syrië, Libië, Mali en nog een heel stel andere landen. Soms valt men direct
aan, soms worden er opstanden gecreëerd of meestal islamitische rebellen
bewapend en opgeleid.
Het is geen geheim dat oorlog en
opstand vluchtelingen voorbrengt. Achter de vluchtelingen komt dan gelijktijdig
een nog grotere stroom gelukzoekers op gang, die willen meeliften op de kansen
die plotseling geboden worden. Precies dat alles hebben we in de jaren voor
2015 zien voorbereiden, en in dat jaar gingen de sluizen dan eindelijk open.
Ook dit gebeurde niet zo maar. Veel van de vluchtelingen die door de oorlogen
en de opstanden hun thuis hadden verlaten werden opgevangen in buurlanden zoals
Turkije en Libanon. Om deze mensen richting Europa te krijgen werden de geld
stromen naar de vluchtelingenorganisaties en kampen stevig verminderd. Dit
terugschroeven ging zo ver dat er honger dreigde. Dat was eigenlijk de
ontsteking die de bom deel afgaan. Maar er waren nog meer voorbereidingen. In
de maanden voor de grote instroom kreeg de Duitse geheime dienst opdracht van
de regering om geen actie meer te ondernemen tegen mensensmokkelaars. Iedereen
moest ongestoord zijn gang kunnen gaan.
Toen dit alles op poten was gezet en
de eerste groepen vluchtelingen en andersoortige migranten op de poorten van
Europa klopten, deed Merkel haar bekende oproep aan alle vluchtelingen om naar
Duitsland te komen. Ze zouden meer dan welkom zijn. Dit was het openlijk begin
van de zogenaamde welkomstcultuur. De Duitse regering heeft altijd volgehouden
dat het gewoon om een humanitaire maatregel ging, maar intussen kunnen we
duidelijk de kille planning zien die achter het Merkel gebaar schuil ging. Het
spreekt vanzelf dat op geen enkel moment de Duitse bevolking werd gevraagd of men
dit wel wilde. De poorten waren opgezet en daarmee moest de discussie gesloten
zijn.
En ze kwamen; bij duizenden met
opvallend veel jonge mannen in de voorhoede. Allemaal bewapend met moderne
smartphones waardoor het makkelijk was om de geplande routes te vinden en te
gebruiken. Niemand hield de stroom tegen, en gecontroleerd werd er ook niet.
Paspoort, geen paspoort of een valse, het maakte allemaal niet uit. Iedereen
kon gewoon doorlopen. Nu zal er op dit punt bij lezers de vraag ontstaan of dit
allemaal wel legaal was. Immers er zijn regels voor migratie en asiel. Dat
klopt, en onder de huidige regels was de instroom volledig illegaal. Er bestaat
immers een overeenkomst die het Dublin Akkoord heet. Hier in staat heel
duidelijk dat een vluchteling die asiel wil aanvragen dat moet doen in het
eerste veilige land dat hij of zij bereikt. Aanvragen in een ander land of
meerdere landen is verboden en kan het afwijzen van asiel tot gevolg hebben.
Deze regels kon Merkel natuurlijk niet gebruiken, dus werden ze gewoon buiten
werking gesteld. Laten we hier even bij stil staan. De Europese staten braken
hun eigen wetten door ze gewoon buiten werking te stellen, zonder hun volkeren
hiervan in kennis te stellen of om instemming te vragen. Deze zogenaamde
uitzonderingstoestand geldt nog steeds, omdat men anders het grote plan nooit
had kunnen uitvoeren.
Gelijktijdig ging in Duitsland een
enorme campagne van start die iedereen er van moest overtuigen dat de
vluchtelingen goed voor Duitsland en de rest van Europa waren. De politiek, de
media, vrijwilligersgroepen; alles werd ingeschakeld om het beleid van de
regering te ondersteunen. Tegen geluiden werden niet geduld. Ieder die vragen
stelde over de gang van zaken, of kritiek had werd monddood gemaakt of voor
racist of fascist uitgescholden. Alles en iedereen moest meewerken, ondanks het
feit dat steeds meer mensen zich gingen afvragen of dit wel in het belang van
Duitsland en de andere landen was. De gelijkschakeling was verbluffend en
beangstigend voor iedereen die het niet had afgeleerd om zelf te denken.
Ondanks de enorme druk waren er toch protesten, vooral in de oostelijke
gebieden. Deze protesten werden door zowel de politieke elite als ook de
betaalde media als schandalig neergezet, en de mensen die het niet pikten
werden overal als nazi of extreem rechts betiteld. Dit waren propagandaleugens
van Merkel en Co. Het ging om gewone mensen die toen al zagen dat het de
verkeerde kant op ging. De rest van Duitsland zou dat pas veel later leren.
(Zie: HARDE VRAGEN OVER DE VLUCHTELINGENCRISIS 10-09-2015)
Volgende week: de gevolgen van de instroom, de Oudejaarsnacht
in Keulen, en steeds meer tegen geluiden.
=============================================================================
MULTI-CULTI EINDSTATION DEEL 2 HET
WARE GEZICHT
Vorige keer zagen we hoe een al lang
bestaand plan om miljoenen mensen uit het Midden Oosten en Afrika naar Europa
te halen van start ging. De meeste migranten kwamen eerst in Griekenland,
Italië en Oostenrijk terecht. Daarna trokken ze door naar Duitsland. Maar ook
Nederland, België, Frankrijk en de Scandinavische landen kregen met grote
groepen nieuwkomers te maken. Bijna niemand vroeg zich af hoe dat nu allemaal
kon, en waar het was begonnen. Intussen weten we beter. De westerse elites zijn
bezig met een bevolkingsuitwisseling. En wel op een schaal die we nooit eerder
zagen. Deze keer kijken we naar de gevolgen, de grootste incidenten, en het
waarom van dit alles.
De wegen van Oostenrijk en Duitsland
boden in de herfst van 2015 een vreemd schouwspel. Langs de autowegen liepen
grote groepen mensen met koffers. Vaak stopte er plotseling een vrachtwagen of
een busje, en werden er nog meer mensen uitgeladen. Te voet trokken ze verder.
Het schouwspel werd veroorzaakt door de mensensmokkelaars die ongestoord
vluchtelingen en gelukzoekers in grote stromen de verschillende landen binnen
brachten. De organisatoren bleven op de achtergrond, maar vrachtwagenchauffeurs
en anderen met een transportmogelijkheid werden betaald om mensen de grens over
te rijden en ze daarna te dumpen. Waar maakte eigenlijk niet uit. Ze waren
immers allemaal op weg naar Merkel, die ze had uitgenodigd. Miljoenen volgden
deze uitnodiging. En gelijktijdig verdiende de mensensmokkelaars miljoenen
euro’s. Niemand legde ze iets in de weg. Er was immers geen controle meer, en
de wetten waren buitenwerking gesteld.
Een paar dingen vielen meteen al op.
De mensen die kwamen, zowel via de autowegen als via de stations, waren voor
het grootste deel jonge mannen. Ze waren goed voorbereid met reistassen en
moderne telefoons. Geld hadden ze ook want de telefoons werden druk gebruikt en
pinnen was ook geen probleem. Kortom; het was goed georganiseerd. Iets anders
wat opviel was dat de nieuwkomers zich in eerste instantie wel naar de
opvangplekken lieten brengen, maar dat een deel zich niet liet registeren. Zij
verdwenen meteen Duitsland in zonder dat iemand wist wie ze waren of waar ze
naar toe gingen. Er werd zelfs gebruik gemaakt van taxi’s voor deze ritten.
Sommige reisden door naar Zweden of Nederland, anderen verdwenen gewoon.
Terwijl vrijwilligers hun best deden
om de velen vluchtelingen op te vangen, en Merkel mooie sier maakte, nam ook de
kritiek toe. Hongarije werd de trektocht via de Balkan route zat en sloot de
grenzen. Oostenrijk had geen goed woord over voor Merkel en voerde weer
grenscontroles in. De Duitse regering sprak hier schande van en kreeg steun van
de EU in Brussel. Maar toen de stroom maar niet af nam en de kritiek in eigen
land alleen maar toenam was ook Duitsland gedwongen weer tijdelijke grenscontroles
in te voeren. De zaak was dus duidelijk uit de hand gelopen. Verschillende
Europese landen, waaronder Hongarije en Polen, weigerde vluchtelingen op te
nemen. Niet omdat ze niet wilden helpen, maar omdat de meeste nieuwkomers
moslims zijn, en de mensen in de betrokken landen willen geen grote verandering
in de huidige samenstelling. Men vreest de overheersingsmentaliteit van de
politieke islam. Geen onterechte vrees.
Ondanks alle problemen wilde Merkel
niet van kritiek weten. Ze kon ook weinig anders want het ging immers om een
internationaal plan waar ze geen invloed op had. Maar de gewone mensen merkte
al heel snel dat er iets fout liep. De nieuwkomers waren geen vluchtelingen die
blij waren dat ze nu veilig waren. Integendeel; ze stelde eisen en waren bereid
geweld te gebruiken als er niet aan de eisen werd voldaan. Het kwam steeds
vaker voor dat de politie naar de opvangplekken werd geroepen omdat er werd
gevochten, een rel aan de gang was of het personeel werd bedreigd. Ook werden
er vaak vernielingen aangericht. Maar daar bleef het niet bij. Er kwamen ook
steeds meer rapporten van misbruik in de opvangplekken, en vrouwen en jonge
meisjes werden hier regelmatig het slachtoffer van.
De problemen in de opvangplekken
kwamen wel in de media terecht, maar meestal werd het goed gepraat en als
incident beschreven. Als oorzaak werd dan de overbevolking in de instellingen
gegeven. Het antwoord; er moesten meer plekken komen. Overal in het land ging
men hier toe over. Maar de plaatselijke bevolking was minder blind dan men
hoopte, en de problemen werden door veel mensen wel degelijk gezien. Het
resultaat; steeds meer gemeentes wilde gaan opvang geven. Als dit toch moest
nam de bevolking het recht in eigen hand, en menige potentiële opvangplek ging
in vlammen op nog voordat er een vluchteling voet over de drempel had gezet.
Misschien niet goed te praten, maar wel begrijpelijk als we de latere gevolgen
bekijken. Terwijl de eerste problemen zich in de opvangcentra, en net
daarbuiten, afspeelden, kwamen steeds meer nieuwkomers in de gewone
maatschappij terecht. Dat was de start van de echte ellende.
Voordat we hier verder op in gaan,
moeten we kijken naar het achterliggende doel van de grote instroom. Ten eerste
is het een misverstand dat de zogenaamde vluchtelingen voor het merendeel
Syriers waren. De meerderheid kwam helemaal niet uit een oorlogsgebied. Het
ging om Tunesiërs, Marokkanen, Algerijnen, en Libiërs. Zij die wel uit Syrië
kwamen, zaten al tijden in Turkije, en kwamen dus ook niet uit een directe
oorlogssituatie. Iedereen die de grenzen overkwam noemde zich Syriër, want dat
vergrootte de kans op asiel. Veel niet Syriers hadden Syrische paspoorten die
ze van de IS hadden gekocht. Anderen hadden helemaal geen pas en werden maar
gewoon als Syriers geaccepteerd. Dit beeld was natuurlijk bij de overheden van
de verschillende Europese landen bekend. Toch werd er niet ingegrepen. Toen dit
wel gebeurde was het al veel te laat. Onlogisch allemaal, zou je denken. Waarom
je land en je veiligheid riskeren voor mensen die geen echte vluchtelingen
zijn? Dat vroegen we ons toen al af. (Zie: HARDE VRAGEN OVER DE
VLUCHTELINGENCRISIS 10-09-2015). We hadden immers nog geen weet van de
uitwisselingsplannen.
Juist die plannen blijken nu cruciaal
te zijn. Het systeem vindt het ook niet nodig meer om het doel geheim te
houden. Op de Duitse ZDF TV verklaarde iemand, die als deskundige werd
voorgesteld, dat het ging om een experiment. Men wil een mono-etnische
samenleving, die in Europa al eeuwen heeft bestaan, omvormen tot een
multi-etnische samenleving. Men weet dat dit problemen zal opleveren, maar die
mogen niet in de weg van het plan staan. Daar komt nog bij dat oppositie
stelselmatig moet worden onderdrukt. Dat levert natuurlijk de vraag op waar dit
alles voor nodig is, en waarom men de risico’s neemt. We zeiden al dat de vergrijzing
en het lage geboortecijfer in Europa een rol spelen. Men hoopt de tekorten met
de nieuwkomers aan te vullen. Het gaat dan om goedkope werkkrachten, en mensen
die gebruikt kunnen worden om door verdeel en heers tactieken de sociale
zekerheid van de bestaande bevolking af te breken. Verder is het van belang dat
de volkeren van Europa verzwakt worden door verlies van traditie en identiteit,
zodat het voor de Amerikanen en hun handlangers, die achter het hele plan zitten,
makkelijker is om Europa later te gebruiken in een grote oorlog tegen Rusland.
Daarom is ook Duitsland als speerpunt gekozen. Immers de Amerikanen hebben de
volledige controle over Duitsland en Merkel moet gewoon gehoorzamen, ook al is
het tegen het belang van haar eigen volk. ( Zie: VAN WIE IS DUITSLAND
EIGENLIJK? 26-04-2018) Nu we weten wat er achter de instroom schuilgaat, kunnen
we verder naar de gevolgen kijken.
Toen de grootste instroom eindelijk voorbij was na de sluiting van de Balkan route, en een controversiële overeenkomst met Turkije, werden de gevolgen in de Duitse samenleving steeds beter zichtbaar. In de grote steden hingen steeds meer jonge migranten, vooral uit Noord Afrika, op de stations en in de binnensteden rond. Velen handelen in drugs of gestolen telefoons en andere zaten in de kleine criminaliteit. Vechtpartijen, en de laatste tijd steeds meer steekpartijen, zijn aan de orde van de dag. Erger nog is de seksuele intimidatie van vrouwen en meisjes in het openbaar vervoer, op straat en in de horeca. Steeds meer vrouwen klagen dat ze niet meer alleen over straat durven en alleen in groepen kunnen uitgaan. Ook alleen reizen is in veel steden bijna niet meer te doen. Dit alles bereikte een hoogtepunt in de Oudejaarsnacht 2015-2016 in Keulen. Grote groepen nepvluchtelingen schoolde samen bij het hoofdstation, en gingen op een zeker moment op vrouwenjacht. Er werd aangerand en verkracht zonder dat er door de chaos iets tegen gedaan kon worden. Gelijksoortige incidenten deden zich voor in Hamburg, Stuttgart, Bielefeld, Dusseldorf, Oostenrijk en Zwitserland, hoewel op kleinere schaal.
De politiek en de politie probeerden
eerst nog om de zaak in de doofpot te stoppen omdat het om vluchtelingen ging,
en dus de gasten van Merkel. Maar toen steeds meer vrouwen aangifte gingen doen
(in Keulen zeker 580), en er bijna 1000 slachtoffers bleken te zijn, werd heel
Duitsland wakker. Men was geschokt en woedend. Dat hield aan toen bleek dat van
de daders bijna niemand was gepakt. Zij die wel werden opgepakt werden alleen
maar van kleine vergrijpen beschuldigd. De slachtoffers bleven teleurgesteld en
met een geschonden vertrouwen in het rechtssysteem achter. (Zie: HET PAARD VAN
TROJE ROERT ZICH 14-01-2016) Gelijktijdig groeide de tegenstand in het hele
land tegen Merkel en haar gedwongen beleid. En steeds meer mensen gingen zich
bewapenen. “Als de rechtsstaat het niet doet, moeten we ons zelf beschermen”,
was een uitspraak die door steeds meer mensen werd onderschreven. Wat daar het
gevolg van is zien we in het volgende deel.
Volgende week: de verkiezingsoverwinning van de AfD, de burgerbewegingen, en steeds meer mensen de straat op tegen of voor de “vluchtelingen.”
=============================================================================
MULTI-CULTI EINDSTATION DEEL 3 VAN HET
PARLEMENT TOT DE STRAAT
Vorige keer hebben we gezien wat de
gevolgen zijn voor de Duitse samenleving van het plan voor een
bevolkingsuitwisseling, die miljoenen vreemdelingen naar Duitsland heeft gebracht.
We zagen de problemen in de opvang, de gevolgen voor de criminaliteit, de
onveiligheid in de steden, en de schokkende gebeurtenissen in Keulen en elders
tijdens de jaarwisseling 2015-2016. Dat laatste was een keerpunt, want het
beleid van Merkel kreeg niet langer het voordeel van de twijfel. De oppositie
sloeg hard terug, zowel in het parlement als op straat. Naar deze oppositie
gaan we nu in detail kijken. En ook naar de incidenten die deze oppositie
steeds opnieuw munitie levert. Kortom; we zullen zien hoe de strijd voor het
Duitsland van de toekomst er uit ziet.
Je zou verwachten dat als het om de
toekomst gaat, vooral linkse en progressieve organisaties het voortouw nemen om
aan de bel te trekken, als diezelfde toekomst in gevaar dreigt te komen. Helaas
is niets minder waar. In bijna alle Europese landen lijken de linkse partijen
en organisaties blind voor de gevolgen van de grote instroom van nieuwkomers,
en de daaruit voortvloeide islamisering van de verschillende samenlevingen.
Naar verontruste leden en kiezers wordt niet geluisterd, en men blijft
vasthouden aan de lijn die men al sinds de vorige eeuw volgt. Deze lijn bestaat
uit de volgende punten: open grenzen, niemand is illegaal, vluchtelingen
welkom, nieuwkomers zijn altijd een verrijking, en de islam is de religie van
de onderdrukten. Aan deze lijn is men halsstarrig blijven vasthouden, ook toen
de instroom eenmaal een feit was. Net als de overheid in Duitsland ziet men
ieder tegengeluid als racisme of vreemdelingenhaat. Dat vooral de arbeidersklasse
het meest door de situatie wordt getroffen lijkt eigenlijk niemand te
interesseren. Links heeft geen antwoorden, en geeft niet thuis. Terwijl juist
links naar de arbeidersklasse zou moeten luisteren.
Het resultaat is dat voor veel mensen
links niet meer van belang is als het om deze problematiek gaat. De linkse
partijen en organisaties hebben zich als het ware buiten de discussie
geplaatst. Maar dat betekend niet dat iedereen alleen maar klaagt en verder de
situatie op zijn beloop laat. Er is tegengas, zowel in de politiek als ook op
straat. In 2013, dus twee jaar voordat de grote instroom van start ging, werd een
nieuwe partij, de AfD, Alternative fur Deutschland, opgericht. De AfD, door de
media als populistisch beschreven, ging zich in eerste instantie bezighouden
met oppositie tegen de EU. Pas nadat het vluchtelingenprobleem zich aandiende ging
men over op islam en massamigratie oppositie. Dat was een schot in de roos,
want plotseling ontdekten heel veel mensen een spreekbuis die hun problemen en
zorgen serieus nam, en ook duidelijke taal sprak. Dat de AfD op rechts staat,
werd niet als een probleem gezien, en er volgde een hele serie
verkiezingssuccessen. Dit alles mondde uit in 6 miljoen stemmen voor de AfD bij
de algemene verkiezingen van september 2017. Meer dan 13% van de kiezers koos voor
de partij, ondanks haatcampagnes in de pers en door de andere partijen. Op dit
moment heeft de AfD meer dan 90 leden in het Duitse parlement, en dat is
behoorlijk schrikken voor Merkel en Co. De tijd dat men met een ingeslapen
oppositie te maken had is voorbij.
Anders dan de PVV in Nederland, heeft
de AfD gewoon leden en afdelingen, en de aanhangers komen uit alle lagen van
het volk. Dat geldt ook voor de AfD vertegenwoordigers in de verschillende
parlementen en deelstaten. Ook is de AfD niet alleen een club die zich in het
parlement verschuilt. Men gaat regelmatig de straat op, met als voorlopig
hoogtepunt een demonstratie van meer dan 10.000 mensen in Berlijn in mei 2018.
Natuurlijk is er blijvende tegenstand, vooral van antifa groepen die in de AfD
een nazi partij menen te zien. Zij spelen daarbij Merkel in de kaart, die de
antifa gebruikt als een soort stormram tegen de AfD. Het spreekt voor zich dat
ook dit gedrag links niet populairder maakt onder de gewone mensen, die iedere
dag met de effecten van het Merkel beleid worden geconfronteerd. Intussen is de
AfD in zo’n positie terecht gekomen dat zelfs tegenstand en kritiek alleen maar
winst oplevert. Men wil een volkspartij worden, en is daar hard naar op weg.
Maar er gebeurt nog veel meer op
straat, dan alleen de activiteiten van de AfD. Toen de problemen veroorzaakt
door asielzoekers en islamisten steeds groter werden, en de politiek weigerde
te luisteren, gingen in verschillende steden burgerplatforms van start. De
meest bekende is PEGIDA in Dresden. PEGIDA staat voor Patriottische Europeanen
tegen de Islamisering van het Avondland. Ook PEGIDA wordt als extreem rechts of
nazi groep beschreven. De organisatoren zelf zeggen niet links of rechts te
zijn. Ze willen het volk een stem geven, en inderdaad komen nog iedere
maandagavond duizenden mensen naar de openlucht bijeenkomsten. Deze mensen zijn
niet extreem rechts hoewel er zeker rechtse activisten tussen zitten, ze willen
gewoon weer controle krijgen over hun eigen leven en hun eigen omgeving. Ze
willen hun identiteit en tradities niet loslaten, en zien hoe levensgevaarlijk
de uitwassen van de islam zijn. Daarom neemt PEGIDA de plek in waar eigenlijk
links had moeten staan.
Intussen zijn er gelijksoortige clubs
in verschillende andere steden, maar er zijn ook platforms die van start zijn
gegaan na incidenten met asielzoekers. Dit soort platforms hebben grote aanhang
in plaatsen als Cottbus, Rostock, Halle en Erfurt. Meestal in de voormalige DDR
dus. Maar in de laatste maanden is de oppositie ook verplaatst naar het westen,
ondermeer naar Kandel en Recklinghausen. Maar we zien ook acties en
demonstraties in Hamburg, Furth, Solingen, Bruchsal, Mainz, Bremen, Berlijn,
Stuttgart, Neurenberg en München. Meestal gaan deze platforms van start na
ernstige incidenten, als mensen het gevoel hebben dat het zo echt niet langer
gaat. We kijken even naar twee voorbeelden, enkele van velen.
In Kandel ging het platform van start
nadat de scholier Mia Valentin op beestachtige wijze door een Afghaanse
vluchteling was vermoord. Het meisje van 15 werd door haar school, samen met
medescholieren, aangemoedigd om taalles te geven aan minderjarige vluchtelingen
die op dezelfde school zaten. Mia werd aan de Afghaanse vluchteling gekoppeld,
en ging aan de slag. Er ontstond een soort relatie. Over de eventuele gevaren
van dit soort dingen had de school niets gezegd. Toen Mia merkte dat een
relatie met een moslim niet eenvoudig was, brak ze de verhouding af. Dit kon
haar voormalige vriend niet verkroppen, en hij stak haar op klaarlichte dag in
een winkel met een keukenmes dood. Dit gebeurd midden in het centrum van het
stadje, en men was diep geschokt. Toen bleek dat de Afghaan over zijn leeftijd
had gelogen (hij was wel degelijk meerderjarig), en de burgemeester de zaak in
de doofpot wilde duwen, ontstond er een vrouwenverbond dat dit alles niet
pikte. Er werden demonstraties georganiseerd waar geregeld tussen de 2.500 en
5.000 mensen op af komen. Dat was in het westen nog niet eerder het geval, en
de politiek begint zich hier behoorlijk zorgen over te maken. De mensen staan
op, en daar heeft men niet van terug. De vrouwen van Kandel zijn intussen
overal actief, zelfs in Oostenrijk.
Gelijksoortige steekpartijen komen,
naast aanrandingen en verkrachtingen door asielzoekers, in heel Duitsland
steeds vaker voor. Recent nog in Wiesbaden waar een 14-jarig meisje uit Mainz
door een afgewezen asielzoeker uit Irak werd verkracht en vermoord. Ook in
andere landen gebeurd dit trouwens, maar daarover later meer. Een heel ander
voorbeeld is Recklinghausen waar ook mensen regelmatig de straat op gaan. In
die plaats zijn het de massale vecht en steekpartijen onder asielzoekers
onderling die voor schade en onrust zorgen. De Afghanen vechten tegen de Albanezen,
Arabieren tegen groepen uit Oost Europa, en Turken tegen Koerden. De
regelmatige straatgevechten tussen deze groepen gebeuren gewoon op klaarlichte
dag. Beschadigde auto’s, ingegooide ramen en angst zijn het resultaat. Kortom;
de toestand is onhoudbaar geworden.
De autoriteiten bagatelliseren dit
alles, en blijven spreken over geïsoleerde incidenten. Maar dat gelooft niemand
meer. Op de soft linkse en antifa figuren na dan, die regelmatig tegendemo’s
organiseren, en nog steeds denken dat de islam een onderdrukte religie is, en
dat de grenzen zonder controle open moeten blijven. Zij hebben nog steeds niet
door dat zij zelf de eerste slachtoffers zullen zijn als de islamisten macht
krijgen. Met hun protesten en fluitconcerten zijn ze heel erg bezig om het eigen
graf te graven. Het zij zo. Een oude wijsheid zegt dat trekken aan een dood
paard geen zin heeft.
We hebben nog niet gesproken over de
islamitische aanslagen die ook in Duitsland hebben plaatsgevonden. Dat hebben we
met opzet zo gedaan. Niet omdat ze niet van belang zijn, maar omdat het veel
belangrijker is om te laten zien wat mensen op straat iedere dag meemaken als
gevolg van de welkomstpolitiek van Merkel en haar meesters. Daar ligt namelijk
de sleutel naar een nieuwe toekomst voor Duitsland, en daarmee heel Europa.
Volgende keer: de situatie in Nederland en andere landen,
en hoe het verder moet.
=============================================================================
MULTI-CULTI EINDSTATION DEEL 4 EUROPA ONDER DRUK
In de vorige artikelen hebben we
geschreven over de enorme problemen die de instroom van vooral islamitische
asielzoekers in Duitsland teweeg heeft gebracht. We hebben voor Duitsland
gekozen omdat Merkel, op bevel van haar meesters, zelf verantwoordelijk is voor
de instroom. Zij was het die de sluizen in 2015 openzette. Maar natuurlijk is
niet alleen Duitsland slachtoffer van het begin van de lang geplande
bevolkingsuitwisseling. In Frankrijk zijn de voorsteden een bolwerk van de
politieke islam, en in Groot Brittannië is Londen, onder een van Pakistaanse
afkomst zijnde burgemeester, hard op weg om een record voor het aantal moorden
te vestigen. Het geweld is buiten iedere controle, en mensen met kritiek op
deze gang van zaken riskeren als racist of fascist te worden neergezet, en
komen in de uiterste gevallen in de gevangenis terecht. En dan is er nog
België. Nergens in Europa zijn zo veel islamitische terroristen opgegroeid als
in dit verdeelde land. Bij bijna iedere aanslag waren deze terroristen
betrokken, en het rattennest is nog steeds niet uitgeroeid. Kortom; de chaos in
een aantal Europese landen is bijna compleet.
Maar hoe zit het dan in Nederland?
Ook Nederland kreeg in 2015, en tot de
dag van vandaag, met een instroom van meest islamitische asielzoekers te maken.
De uitnodiging van Merkel had ook hier zijn weerslag. Er werden in groot tempo
noodopvangplaatsen geregeld, en gemeentebesturen die hier geen oren naar hadden
kwamen onder hevige druk. Men werd verweten niet solidair te zijn, maar
eigenlijk was het meer een kwestie van een vooruitziende blik. In een aantal
plaatsen kwam de bevolking in opstand. Er waren rellen, stadhuizen werden
belegerd, en bussen met nieuwkomers werden tegengehouden. In sommige plekken
had dit effect, op andere plaatsen niet. Intussen is het aantal binnenkomers
afgenomen, en veel noodopvangplaatsen zijn al weer gesloten.
Maar dat betekend niet dat ook de
problemen voorbij zijn. Er zijn al verschillende AZC’s geweest waar de bewoners
onder extra controle werden geplaatst, omdat zij overlast veroorzaakten in de
steden of dorpen in de buurt. Winkeldiefstallen namen toe, meisjes werden
lastig gevallen, en er waren vaak vecht en steekpartijen in de opvangplekken.
Natuurlijk zijn de problemen lang niet zo groot als in Duitsland, waar de
instroom veel groter was. Maar vooral in de laatste maanden is zichtbaar dat
ook in Nederland de spanningen oplopen. Het aantal steekpartijen neemt toe,
zeker in de ramadan periode was dit het geval, en er waren ook wat grotere
incidenten.
In Den Haag stak een asielzoeker in
mei een aantal mensen neer voordat de politie hem uitschakelde. Het is nog
steeds niet zeker of het hierbij om een terroristische aanslag ging. In
Schiedam ging een Syriër met een bijl door het lint, verwondde een politieagent
en vermoordde een politiehond. De amokmaker werd neergeschoten en overleed in
het ziekenhuis. Het geweld tijdens dit soort incidenten neemt toe, en het komt regelmatiger
voor. Ook is er veel huiselijk geweld, en heftige vechtpartijen tussen
migrantengroepen nemen toe. Nederland is er dus zeker niet veiliger op
geworden.
Maar wat nog een veel grotere
bedreiging vormt is de groei van de radicale islam. Steeds meer moskeeën komen
in handen van de salafisten, en ook het aantal salafistische haatpredikers
groeit in snel tempo. Lang heeft de regering dit soort zaken verzwegen. Ook
heeft men altijd geheimzinnig gedaan over het geld uit het buitenland, dat naar
de moskeeën gaat. Pas in de laatste maanden is er, onder druk van de pers, over
deze zaken meer aan het licht gekomen, en het beeld is beangstigend. Het lijkt
er op dat de islamisten, radicaal of niet, van de overheid gewoon hun gang
mogen gaan. Een kopie van de situatie in Duitsland dus. Af en toe is er wat
gesputter te horen, en Rutte wil nog wel eens grote woorden spreken, maar het
is allemaal schijn want er gebeurd niets. Het gevolg is dat veel mensen, zeker
mensen uit de arbeidersklasse, zich in de steek gelaten voelen.
Een ander aspect is dat islamisten
steeds meer posities in onze maatschappij in handen krijgen. DENK, de frontorganisatie
van Erdogan’s AKP, zit in de Tweede Kamer, en in verschillende gemeenteraden.
DENK wil nu zelfs fuseren met NIDA, de shariapartij uit Den Haag. Deze
extremisten zien dat nu nog niet zitten, maar achter de schermen zal dat zeker
anders zijn. Het moet dus voor iedereen duidelijk zijn dat de islamisten een
machtsbasis aan het bouwen zijn. Deze machtsbasis is een nog groter gevaar dan
de met messen zwaaiende asielzoekers. Men raakt immers aan een fundament van de
samenleving. Trek hier bij op dat er in de grotere steden steeds meer moslim
burgemeesters komen, en het ligt voor de hand dat veel gewone mensen hier de
conclusie uit trekken dat we de controle aan het verliezen zijn. “Zij mogen
alles, en naar ons luistert geen hond”, is een veel gehoord commentaar.
Lang hebben we ons afgevraagd waarom dit alles werd toegelaten. Waarom krijgt de islam altijd alle steun, en worden de vele misstanden en ongewenste praktijken steeds goed gepraat? Heel lang konden we hier geen antwoord opvinden. Waarom zou een overheid beslissingen nemen die tegen de belangen van de eigen bevolking in gaan? Nu kennen we de plannen voor een bevolkingsuitwisseling, en dan vallen ook alle stukjes van de puzzel op zijn plaats. De overheid bereid zich op instructie voor op een nieuwe samenleving. Een samenleving waarin de nieuwkomers een sleutelrol moeten vervullen, ten nadele van de bestaande bevolking. Omdat deze nieuwkomers voor het grootste deel moslims zijn, moet men natuurlijk ook toegeven aan de grillen en de eisen van de islam. Zo worden onze tradities en gewoonten overboord gegooid, en worden we geacht te wennen aan de nieuwe orde. In dit hele proces wordt de identiteit van de volkeren van Europa aan de vernietiging prijs gegeven. Dit alles wordt toegedekt met een stevige dosis politieke correctheid, en tegenstanders worden monddood gemaakt. Alles moet immers wijken voor het nieuwe concept, met de EU als centrale bestuurder.
En de oppositie? Natuurlijk is die er.
Niet van links overigens, net als in Duitsland. De linkse partijen kleven aan
de oude standpunten dat iedere vluchteling, nepvluchteling of niet, welkom is,
en dat iedere kritiek op de islam automatisch als racisme moet worden gezien. En
natuurlijk zullen ze nooit toegeven dat de integratie een totale mislukking is
geworden. In plaats hiervan zien we parallel gemeenschappen die niet met
elkaar, maar langs elkaar heen leven. Met eigen regels, eigen gewoonten, eigen
zaken en eigen manieren van met elkaar om gaan. Voeg hier de toenemende
politieke macht aan toe, en het probleem wordt glashelder.
Maar terug naar de oppositie. Door al
de ontwikkelingen is de PVV van Geert Wilders de op een na grootste partij van
het land geworden. Naast de PVV is het Forum voor Democratie ontstaan, en
vooral de laatste tijd zit de laatst genoemde club behoorlijk in de lift. Maar
buiten verkiezingstijd merken de mensen op straat eigenlijk weinig van deze
partijen. Het zijn vooral parlementaire groepen, die zich richten op de
ontwikkelingen in politiek Den Haag. Dit is een hele andere situatie dan in
Duitsland. Van burger of volksbewegingen zie je hier niets. Natuurlijk bestaat
er ook in Nederland een PEGIDA, maar dat is meer een actiegroep, en niet een
volksstem zoals de veel grotere tegenhanger in Duitsland. Dan is er ook nog de
Identitaire Beweging, die probeert de jeugd te organiseren. Maar ook deze groep
is klein in Nederland, en moet het van wat stunts hebben. Je kunt dit
nauwelijks oppositie noemen. Toch zal de strijd voor het behoud van onze
identiteit, en tegen de islamisering, vooral op straat uitgevochten moeten
worden. Hoe dat in zijn werk zou kunnen gaan zien we volgende keer.
Volgende week: de geheime van Bilderberg, nieuwe Dublin
wetgeving, de rol van de NGOs, en hoe we kunnen terugvechten.
=============================================================================
MULTI CULTI EINDSTATION DEEL 5 HOE
VERDER?
In de vorige afleveringen hebben we
gezien hoe de instroom van migranten in Europa door de elite en haar
handlangers, is gepland en deels al uitgevoerd. We zagen ook wat de kwalijke
effecten waren van deze instroom in de verschillende landen. Verder hebben we
kunnen concluderen dat de islamisten hard op weg zijn om een machtsbasis in
Europa te bouwen, die het continent, ons continent, voorgoed zal veranderen. De
instroom gaat intussen, in een wat vermindert tempo, nog steeds door, dus wordt
het nu tijd om te kijken hoe het verder moet.
Op dit moment is aan alles te merken
dat de elite van het westerse imperialisme het plan voor de
bevolkingsuitwisseling gewoon wil doorzetten, wat de consequenties ook mogen
zijn. We kunnen dit aflezen aan de politieke crisis in Duitsland waar men
strijd voert over de vraag of afgewezen asielzoekers, en anderen zonder
papieren en hoop op asiel, ongehinderd automatisch het land in mogen. De
Beierse CSU wil de grenzen voor dit soort figuren dicht doen. Maar Merkel wil
dat iedereen zomaar naar binnen kan blijven lopen. Ieder wel denkend mens zou
natuurlijk voor de eerste optie kiezen, maar de stem van Merkel is de stem van
de elite, en haar opdracht is om de instroom gaande te houden, ook als hierbij
steeds meer slachtoffers onder de eigen bevolking vallen. De kans dat de
instroom opnieuw gaat toenemen is levensgroot aanwezig. Van 7 tot 10 juni was
er weer een zogenaamde Bilderberg conferentie, deze keer in Turijn. Bilderberg
wordt altijd beschreven als een informeel treffen, waarbij de machtigen van
deze wereld met elkaar van gedachten wisselen. Dit is alleen maar camouflage om
het ondemocratische gehalte van deze conferentie buiten het zicht te houden. Bilderberg
is een soort geheime wereld regering, waar onzichtbare figuren over onze
toekomst beslissen.
Het is bekend dat tijdens eerdere
Bilderberg conferenties de bevolkingsuitwisseling uitgebreid is besproken en
gepland. De kans dat dit nu weer het geval was is groot. Weten doen we het
niet, want zo als gezegd, Bilderberg is geheim. Maar er zijn al wel zaken te
ontdekken die de richting aanwijzen waarin men denkt te gaan. Een centraal punt
op dit gebied zal de Dublin wetgeving zijn. Zo als we zagen mag een asielzoeker
op dit moment, onder de Akkoorden van Dublin, alleen asiel aanvragen in het
eerste veilige land dat hij of zij bereikt. De Akkoorden bieden de mogelijkheid
tot uitzonderingen op bijvoorbeeld medische gronden. In 2015 werden deze
Akkoorden door Duitsland buiten werking gesteld om de instroom mogelijk te
maken. De Duitse regering zegt nu achteraf dat men gebruik maakte van de
uitzonderingsmogelijkheid. Maar dit is totale onzin, omdat er nooit 1.7 miljoen
uitzonderingsgevallen kunnen zijn. En daar komt nog bij dat er totaal niet is
gecheckt of het wel om dergelijke gevallen ging.
Om dit soort gesteggel in de toekomst
te voorkomen wil men nu de Dublin wetgeving veranderen. Het voorstel is dat een
asielzoeker in de toekomst in het land van zijn of haar keuze asiel kan
aanvragen, als hij of zij kan bewijzen dat de betrokken persoon in het gekozen
land familie heeft, of een contact of vertrouwenspersoon. Als dit voorstel
werkelijk wordt ingevoerd is het hek pas goed van de dam. Dan zal iedere gelukzoeker,
crimineel, terrorist of avonturier er voor zorgen dat hij plotseling familie,
of een contant persoon, in het gekozen land heeft. Er wordt nu al constant
gelogen bij asielaanvragen, en dat zal totaal door het dak gaan als de Dublin
wet echt op deze manier wordt veranderd. Het wordt een blanco cheque, wat
natuurlijk weer precies past bij de bevolkingsuitwisseling.
Nu we het toch over deze zaken hebben,
moeten we ook nog even iets zeggen over de vele NGO’s die rond de Middellandse
Zee actief zijn. Of het nu gaat om Artsen zonder Grenzen, Mission Lifeline of
andere organisaties, deze clubs spelen een sleutelrol in de hele instroom. Zij
zijn een verlengstuk van de mensensmokkelaars, die de gammele boten met
vluchtelingen de zee op sturen. Als zo’n boot onderweg is wordt een NGO schip
door de smokkelaars een seintje gegeven, zodat ze de vluchtelingen kunnen
oppikken. Nu is het de gewoonte op zee om drenkelingen of andere geredde
personen naar de dichtstbijzijnde kust te vervoeren. De NGO schepen zouden de vluchtelingen
dus naar de kust van Afrika moeten brengen, omdat het meestal maar een paar
mijl varen is. In plaats hiervan slepen ze de vluchtelingen over de hele
Middellandse Zee, om ze in Europa af te leveren. Laten we niet vergeten dat
NGO’s niet onafhankelijk zijn, maar van overheidsgelden en subsidies leven. We
hoeven ons dan ook niet af te vragen wie de opdrachten geeft. Dat kan niet
duidelijker zijn. Geloof dus nooit de vele huilverhalen van deze clubs. Ze zijn
gewoon onderdeel van het smokkelaarsnetwerk, en dragen bij aan de grote
problemen die Europa door de instroom te verwerken krijgt. Het is dan ook geen
wonder dat Italië nu dreigt om deze schepen aan de ketting te leggen als ze een
Italiaanse haven binnen komen. Dat had al veel eerder moeten gebeuren.
Nu we dit alles weten of sterk kunnen
vermoeden, kunnen we kijken wat we tegen deze invasie uit voor ons totaal
vreemde culturen kunnen doen. We beginnen met het bepalen van onze
tegenstanders. Ten eerste zien we de elite, die ons continent door de bevolkingsuitwisseling
totaal wil veranderen. Dit gaat samen met de islamisering en de machtsopbouw
van moslimorganisaties en groepen in Europa, voor grote delen uit het
buitenland gestuurd en betaald. Om dit alles goed te laten verlopen, zien we in
alle landen van Europa grote groepen migratiecollaborateurs binnen de overheid,
de media en de kerken, die de massamigratie propageren en de islam de hand
boven het hoofd houden. Zij verraden hierbij hun eigen volkeren iedere dag, en
ontkennen de kwalijke effecten van de grote instroom. We kunnen dit gerust de
migratie of asiel industrie noemen.
Al deze tegenstanders bedreigen ons
bestaan, onze identiteit, onze tradities en de samenlevingen die we van onze
voorouders als erfenis hebben gekregen. We spreken dan over de drie-eenheid van
de schande: het liberalisme, de sociaal democratie en de islam. Als we nog
twijfelen aan de plannen van bijvoorbeeld de politieke islam, hoeven we alleen
maar naar de woorden te luisteren van de Turkse bloedsultan Erdogan, die de volgende
zinnen uitsprak toen hij aan zijn tocht naar de macht begon: “Wij zullen de
trein van de democratie berijden tot we ons doel hebben bereikt. De moskeeën
zijn onze kazernes, de minaretten zijn onze banjonetten, de koepels zijn onze
helmen, en de gelovigen zijn onze soldaten”. Waar dit naar toe gaat zien we
vandaag in Turkije. Gelijktijdig zijn de woorden van Erdogan de agenda van de
radicale islam in Europa, een agenda die nu in uitvoering is. Niemand kan dus
zeggen dat we het niet hebben geweten, en dat we niet zijn gewaarschuwd.
Het moet duidelijk zijn dat we dit
niet willen en kunnen accepteren. Het is dus zaak om het verzet op alle
mogelijk manieren te organiseren. Slagen zullen we alleen als steeds meer
mensen wakker worden en de straat op gaan. In Duitsland, en deels in andere
landen, wordt het voorbeeld gegeven. We moeten het de elites uiteindelijk
onmogelijk maken om te regeren, waarbij we gebruik kunnen maken van ons recht
op burgerlijke ongehoorzaamheid. We moeten de islamisering stoppen door geen
enkele stap meer achteruit te doen, en de confrontatie op ieder niveau aan te
gaan. Een goede start zou zijn het sluiten van alle salafisten moskeeën en het
verbieden van de daarbij behorende organisaties en verenigingen. Haatpredikers
en andere raddraaiers moeten met onmiddellijke ingang vertrekken. (Zie het
voorbeeld van Oostenrijk). Daarnaast moet een begin worden gemaakt met het
stoppen van de massamigratie, en het afschaffen van de familiehereniging zou
een goede eerste stap zijn. Natuurlijk zijn er nog veel andere maatregelen
nodig, zoals het uitzetten van asielzoekers die misdaden plegen, maar het is nu
nog niet nodig om hier te veel op vooruit te lopen. De strijd moet immers eerst
gewonnen worden. Wel is het noodzakelijk om aan te geven dat echte politieke
vluchtelingen, en mensen met een migratieachtergrond die hier al jaren leven en
zich niet door de islam laten verblinden, altijd welkom zullen zijn.
Er bestaat geen twijfel aan dat de nu
beginnende strijd het grootste gevecht in Europa gaat worden sinds het einde
van de Tweede Wereld Oorlog in 1945. Maar het is een strijd die cruciaal is om
Europa voor een grote ramp te behoeden. De huidige elite zal moeten verdwijnen
en ook de EU zal afgeschaft worden, inclusief de rampzalige Euro. De vraag is
natuurlijk; hoe krijg je dit allemaal voor elkaar? Alles zal afhangen van de
volkeren van Europa. Als we dit continent, onze identiteit, onze tradities en
onze gemeenschappen willen behouden, zullen we massaal de straat op moeten. Nu
al is de elite bang voor de burgerbewegingen in Duitsland. Facebook sites
worden gesloten, er komen steeds nieuwe wetten tegen de vrije media, en er is
een enorme anticampagne gaande. Tot nu toe heeft het geen enkele invloed.
Steeds meer mensen sluiten zich aan, en om de uitsluiting door de mainstream
media te omzeilen, worden de demonstraties live uitgezonden via livestreams.
Steeds worden nieuwe wegen en mogelijkheden gevonden.
Waarschijnlijk zal dit alles echter niet genoeg zijn. In Duitsland wordt er hier en daar al over gesproken om een algemene staking te organiseren als de beweging sterk genoeg is. Het zijn nog plannen, maar het geeft wel aan hoe sterk het gevoel is dat we dit gevecht niet mogen en kunnen verliezen. Het gaat immers om onze toekomst en de toekomst van de komende generaties. Wij willen een Europa van vrije landen en vrije volkeren, waar onze identiteit en tradities in ere worden gehouden, en waar we in veiligheid kunnen leven. Zonder bevolkingsuitwisseling, en zonder criminele elite die zich schuldig maakt aan verraad, en het ondermijnen van de belangen van ons allemaal. Dat betekent gelijktijdig het eindstation voor de multi-culti waanzin, en de politieke correctheid. Kortom en ter afsluiting; laten we onze landen terug pakken.
Deze artikelen zijn uitgebracht door:
VOLKSKRACHT VOORUIT!
Internet: www.volkskracht.blogspot.com
E-mail: easterlily@protonmail.com
Twitter:
Telegram: