GEDENKTEKEN TEGEN HET VERGETEN – DE SCHANDE VAN MERKEL DUITSLAND
We waren deze week van plan om een artikel te schrijven
over het Gedenkteken tegen het Vergeten in Duitsland. Dit gedenkteken is een
vlammend protest tegen de migrantenpolitiek van Merkel en haar trawanten.
Tijdens ons onderzoek kwamen we een artikel tegen van Klaus Lelek, dat is
vertaald door EJ Bron. Dit artikel zegt eigenlijk alles over het gedenkteken,
en de mensen achter het initiatief. Daarom hebben we bij hoge uitzondering
besloten om dit artikel in zijn geheel over te nemen. Het spreekt vanzelf dat
we volledig achter de inhoud staan.
Protestwake in Berlijn voor Merkel’s bunker: “Ik ben een
slachtoffer!” – een van de duizenden
Berlijn – Veel slachtoffers van migrantengeweld zwijgen.
Ze verstoppen zichzelf binnen de eigen vier muren, verzwijgen zelfs de namen
van hun kinderen, uit angst dat het Merkelregime en haar soft links groene
handlangers (Antifa), evenals de gelijkgeschakelde pers, hen vreemdelingenhaat
en racisme in de schoenen zouden kunnen schuiven. Niet echter Karsten Hempel,
Lorina Seiler en Diana Feldmann. Samen met Nicole en Robert Vogelmann verheffen
zij vandaag (2 november) voor het Gedenkteken tegen het Vergeten vanaf 13.00
uur daar hun stem, waar de hoofdverantwoordelijke voor de ontelbare
slachtoffers van moord, geweld en verkrachting cynisch resideert. Voor de
bondskanselarij in Berlijn.
Bij de eerste protestwake voor de bondskanselarij in
Berlijn in januari van dit jaar had het koord met de “incidenten” al een lengte
van 200 meter, hoewel er pas sinds maart werd verzameld, weet Robert Vogelmann
te berichten. “Vandaag, negen maanden later, is het koord van misdaad bijna 500
meter lang.” Aan het koord hangen 3.500 “incidenten”. Eigenlijk slechts een
fractie van het geen de ook in het buitenland – vooral in Oost Europa en de VS
– bekende activist geregistreerd heeft. Alleen al 2018 vonden er volgens
Vogelmann bijna 266.000 delicten door asielzoekers, gedoogde buitenlanders of
personen die zich illegaal in Duitsland bevinden plaats. “Wij willen vandaag
alle slachtoffers, onafhankelijk van hun afkomst, huidskleur, religie of
politieke overtuiging, herdenken,” zegt Vogelmann plechtig en geeft over aan
Nicole, die mevrouw Merkel letterlijk naar iets laat luisteren. Namelijk een
treurmars van Richard Wagner.
Wagner’s collectieve treurmars voor actuele en
toekomstige slachtoffers
Tot verbazing van de soft links groene halfontwikkelde
Antifameute legt de mede initiatiefneemster van de protestwake Nicole uit dat
Wagner, die in linkse kringen als antisemiet geldt, goede betrekkingen
onderhield met de toenmalige joodse intelligentie. Er traden veel belangrijke
joodse kunstenaars bij de Bayreuther Festspielen op, bijvoorbeeld de
hofkapelmeester Hermann Levi uit München als dirigent voor de eerste opvoering
van de opera “Parsival” of de Duits-joodse opera impresario Angelo Neumann.
Dat de groten en machtigen, van Adolf Hitler tot Angela
Merkel, Wagner vereerden en nog steeds vereren. lijdt geen twijfel. Maar hebben
ze zijn boodschap begrepen? Want een groot deel van zijn werk bestaat uit
drama’s, die het lijden van de mensen, maar ook het collectieve lot van de
Duitsers als in een soort muzikale profetische show tot onderwerp hebben.
Bijvoorbeeld Siegfried’s dood en treurmars uit de “Ring des Nibelungen”, ook
wel bekent als “Götterdämmerung”. Een waarschuwende oproep aan het volk, dat
zienderogen de ondergang tegemoet gaat, nadat het verraderlijk de meest
ijverige uit de eigen gelederen heeft vermoord. Een treurmars, die zowel het
lot van de individu evenals dat van de gemeenschap oppakt. Een muzikaal
pleidooi tegen een blinde politiek, die naar de ondergang leidt. Zo in ieder
geval heeft Robert Vogelmann het begrepen, die na het klinken van de ouverture
van Wagner, op passende wijze met de volgende woorden de eigenlijke protestwake inleidt:
Ik ben een slachtoffer, een vader, een moeder….
“Wij allen die hier bijeen gekomen zijn, hopen dat de
wereld ons ziet, net als ooit eerder het geval was, dat de Amerikanen, Russen,
Hongaren, Polen, Tsjechen, Italianen, gewoon iedereen ziet wat zich in
Duitsland afspeelt. Dat ze zien dat er Duitsers bestaan die niet als schapen
alles accepteren, en een monument voor de slachtoffers van deze catastrofale
immigratie oprichten. Ik ben een slachtoffer, ik ben een vader. Mijn naam is
Robert Vogelmann, mijn dochter werd door een migrant misbruikt.”
Vermoorde Susanna zou vandaag 16 jaar oud geworden zijn
Na de initiator van het gedenkteken tegen het vergeten
nam de activiste Nicole de microfoon over en zei in naam van Diana Feldmann: “Ik
ben een slachtoffer, ik ben een moeder. Mijn naam is Diana Feldmann. Vandaag op
2 november zou mijn geliefde Susanna 16 jaar zijn geworden. Zij werd verkracht
en door de handen van een Irakees gewurgd.”
Daarna herinnerde Karsten Hempel, wiens zoon in Wittenberg werd doodgeslagen, aan het schandalige geval van een uniek te noemen falen van justitie. “Mijn naam is Karsten Hempel. Mijn zoon Markus werd door een Syriër doodgeslagen.” Als laatste herinnerde Lorina Seiler aan haar dochter, die op een feest vermoedelijk gedrogeerd en daarna blootgesteld werd aan seksueel geweld. “Ik ben een slachtoffer, ik ben een moeder. Mijn naam is Lorina Seiler. Mijn dochter werd door een Syriër verkracht. Sindsdien heeft ze twee zelfmoordpogingen gedaan.”
Slotwoord en minuut stilte
“Dat zijn slechts vier ouders, die net zo slachtoffers
zijn als hun kinderen”, voegt Robert Vogelmann er ter afsluiting aan toe en
leidt, na een minuut stilte, zijn slotwoord in met de bekende, iets veranderde
woorden van de grote Duits-joodse patriot Heinrich Heine: “Traume ich von
Deutschland in der nacht, bin ich um den schlaf gebracht”. En net zo als Heine
in zijn ballingschap in Parijs Duitsland niet vergat, willen ook de activisten
van de protestwake de slachtoffers van de mislukte asielpolitiek niet vergeten.
“Iedereen die deze toestanden bevordert en verlangt, is schuldig – iedereen die
willens en wetens zwijgt, is schuldig!” geeft Robert zijn luisteraars ter
afsluiting mee op weg.
Indringende woorden op de juiste plaats, ook wanneer hun
boodschap niet verhoort afketst op de harde betonnen muren van de macht.
Door: Klaus Lelek
Vertaald uit het Duits door:
E.J. Bron
(www.ejbron.wordpress.com)
03-11-2019
Naschrift
Volkskracht Vooruit!: De slachtoffers van het migrantengeweld
in Duitsland worden door de Merkel regering volledig genegeerd en doodgezwegen.
Geen condoleanceberichtje, geen troostende woorden, geen aandacht. Als of ze
nooit hebben bestaan. Merkel toont haar zogenaamde “medeleven” met de hele
wereld, alleen niet met haar eigen volk. Ieder die over deze zaken spreekt kan
consequenties verwachten, verlies van werk, verbanning uit de sociale media, of
een bezoek van het Antifa gespuis, Merkel’s straatterroristen. Goed dat er
moedige mensen zijn die niet zwijgen. Een oude wijsheid zegt: “Als goede mensen
zwijgen, hebben de slechten vrij spel”. WIJ ZWIJGEN NIET, NU NIET, NOOIT!
Links:
Twitter: Volkskracht Vooruit! @VolkskrachtV
Telegram: t.me/volkskrachtvooruit (abonneren na
installeren Telegram App)
