STANDBEELDEN EN SCHULDCOMPLEXEN; DINGEN DIE NOOIT VOORBIJ GAAN
Wie ooit last heeft gehad van schuldgevoelens
weet hoe beperkend zoiets kan zijn. Je zou zelfs kunnen zeggen dat
schuldgevoelens kunnen verlammen. Altijd het gevoel je te moeten schamen, zelfs
voor dingen waar je eigenlijk geen of nauwelijks controle over had. We hebben
het dan over persoonlijke schuldgevoelens. Maar er is nog een andere variant, die
we steeds vaker tegen komen; collectieve schuldgevoelens, of zelfs een
schuldcomplex. Steeds vaker wordt ons verteld dat we ons moeten schamen voor
zaken uit het verleden, en dat we ons gelijktijdig moeten schamen voor onze
voorouders die bij bepaalde zaken betrokken zijn geweest. We worden als het
waren gedwongen om met de ogen van vandaag te kijken naar dingen uit het
verleden. Soms zelfs een ver verleden. Waar komen dit soort discussies vandaag,
en wie profiteert ervan?
Belangengroepen, gesteund door de
gelijkgeschakelde media, zijn intussen al jaren bezig om ons het ene schuldcomplex
na het andere aan te praten. Eerst was het dat we ons moesten schamen voor
Zwarte Piet, dan weer ging het over het koloniale verleden. De laatste tijd
wordt het slavernijtijdperk naar voren geschoven, en nu is het weer dat
Nederland door en door racistisch zou zijn. Overal moeten we ons voor schamen,
en zelfs verontschuldigen aanbieden. Sommige knielen omdat ze witte privileges
zouden hebben, anderen zijn een nieuwe Beeldenstorm begonnen. Standbeelden uit
het verleden worden omver getrokken of met verf besmeurd. Vandalisme zou je
zeggen, maar dat woord zul je in de media niet horen. De journalisten knikken,
en zeggen begrip te hebben voor de “vreedzame” demonstranten. Als of het
allemaal de gewoonste zaak van de wereld is. Voor dat we kijken waar dit
allemaal vandaan komt moeten we eerste een paar dingen duidelijk stellen.
Binnen iedere samenleving kom je
racisme, antisemitisme, afgunst en vooroordelen tegen. Dat is te betreuren,
maar het is wel een feit. Ook is racisme geen kwestie van eenrichtingsverkeer.
Steeds wordt ons gezegd dat racisme alleen de zwarte gemeenschap treft. Maar er
bestaat ook racisme tegenover blanken. In de grote steden kun je de voorbeelden
er van elke dag tegen komen. Alleen wordt daar nooit over gesproken. Blijkbaar
is dat dan weer niet in het belang van bepaalde kringen. Dus wordt het ontkend,
of domweg doodgezwegen. Het mag er gewoon niet zijn. Al deze dingen hebben niet
zo zeer te maken met de menselijke natuur, hoewel het zeker een rol speelt, het
zijn vooral uitvloeisels van de vele verdeel en heers spelletjes die door de
elite worden gespeeld. In plaats van allemaal te knielen of aan andere onzin
mee te doen, zou het veel beter zijn als we de strijd aan binden met diegenen
die verdeel en heers spelletjes tot hun afgod hebben gemaakt.
De discussies die we de laatste jaren
hebben gezien, en die we boven noemen, worden niet bedacht door doorgedraaide
activisten op straat. Integendeel zij zijn zelf net zo goed slachtoffer van hen
die aan de touwtjes trekken. Enorme PR machines worden in werking gesteld om
dit soort discussies van de grond te krijgen. Soros stopt er bijvoorbeeld
miljoenen in om de opinie in een aantal landen te beïnvloeden, en hij is zeker
niet de enige. Wat opvalt met dit soort campagnes is dat ze nooit het doel
hebben dat wordt voorgegeven. Bij de Soros projecten draait het altijd om
racisme, feminisme, migratie of het klimaat. Op het eerste gezicht zou je dus
denken dat het duidelijk is wat hij aan het doen is, en sommige zullen hem er
zelfs applaus voor geven. Maar als we even verder kijken zien we dat de steeds
terugkerende rode draad in het hele spel is, om de samenleving te splitsen en
tegen elkaar op te hitsen. Steeds opnieuw wordt er een element in gebracht dat
mensen tegenover elkaar plaatst. Deel je de gewenste mening niet, wordt je
meteen tot vijand bestempeld, die bestreden moet worden.
Het grootste wapen in het arsenaal van
deze verdeel en heers criminelen, want dat zijn het, is het aanpraten van
schuldcomplexen. Als het even kan moet dat ook nog zichtbaar gemaakt worden,
onder het motto ‘een beeld zegt meer dan duizend woorden’. Dat zien we nu
vooral terug in de haatcampagne tegen standbeelden. Het in beeld brengen van
omgegooide of besmeurde standbeelden is nodig om het schaamtegevoel een gezicht
te geven. Dat blijft beter hangen dan een toespraak of betoog. De figuren die
de beelden aanvallen weten vaak niet eens om wie het precies gaat, en wat de
persoon in kwestie in het verleden allemaal heeft gedaan. Maar de schimmige
types op de achtergrond weten precies wat ze doen. En bijna niemand stelt
vragen of protesteert, uit angst om als racist te worden weggezet. Zo werken de
angst en schuldcomplexen dus. Het is de mensen geleerd dat je beter niets kunt
zeggen, tenminste als je problemen wilt voorkomen.
Precies deze houding moeten we
doorbreken, als we niet willen dat de hele samenleving binnenkort ontspoort.
Want een ding moet duidelijk zijn, WE HOEVEN ONS NERGENS VOOR TE SCHAMEN! Niet
voor het verleden en niet voor onze voorouders. Alles wat in die tijd is gedaan
en gezegd was hun verantwoordelijkheid, niet de onze. Daarom is ook de nieuwe
hobby van verontschuldigingen aanbieden totale onzin. Alleen direct betrokkenen
kunnen zich voor iets verontschuldigen. Nu verontschuldigingen aanbieden voor
zaken uit het verleden heeft totaal geen waarde, maar het draagt wel weer bij
aan de schuldcomplexen die men de volkeren wil aanpraten.
Voordat we echt tot de ware redenen
doordringen, nog even terug naar het vandalisme tegen standbeelden. Een
standbeeld staat niet alleen voor een persoon, maar ook voor zijn of haar daden,
en voor de tijd waarin hij of zij leefde. Deze standbeelden zijn niet alleen
een eerbetoon, ze zijn er ook om na te denken over dingen uit het verleden, en
of die goed of fout waren. Zo kan ieder daar een eigen mening over vormen. Dat
kan pro of contra zijn, maar het geeft wel een opening tot discussie en
nadenken over het verleden, en daarmee vervullen ze een belangrijke rol. Zij
die de instructies geven om de standbeelden te vernielen, willen deze
discussies niet. Wat zij willen is dat delen van onze collectieve geschiedenis
worden uitgewist. De activisten die op de grond betrokken zijn, realiseren zich
dat niet eens, en als ze dat wel doen zullen ze het ontkennen.
Toch zijn de bedoelingen achter dit
alles duidelijk. We hebben het eerder geschreven, maar het kan nooit voldoende
herhaald worden. De globalisten, die streven naar een Verenigde Staten van
Europa, met een passieve mixbevolking, weten dat ze hun doel alleen kunnen
bereiken als de identiteit, de geschiedenis en de tradities van de Europese
volkeren kunnen uitwissen. Deze zaken zijn immers wapens waarmee de nationale
staten verdedigd kunnen worden. Een volk dat geen identiteit, tradities en
geschiedenis meer bezit, verliest ook het bestaansrecht. Voeg dan nog de
massamigratie toe, en de passieve mixbevolking kan al snel een feit zijn. Het
is niet voor niets dat de EU een campagne is gestart om het idee te verkopen,
dat Afrika een grote rol heeft gespeeld in de geschiedenis en de ontwikkeling
van Europa. De campagne is nergens op gebaseerd, en op de meeste punten totale
onzin. Maar men gaat er vanuit dat als je een leugen maar vaak genoeg vertelt
steeds meer mensen deze leugen als de waarheid zullen accepteren.
In al de ontwikkelingen die we nu zien,
spelen de bovengenoemde spelletjes op de achtergrond een hoofdrol. Voeg daar af
en toe nog een virus aan toe om de angst verder op te drijven, en de
globalistenagenda komt weer een stukje dichterbij. Toch zullen zij de strijd
niet winnen, ondanks de miljarden die ze investeren en de “dirty tricks”, waar
ze een meester in zijn. Ze vergeten altijd dat de meeste mensen aan hun land en
hun manier van leven hangen. Als steeds meer mensen gaan merken dat juist deze
zaken in gevaar zijn, en dat de beweringen van de heersers alleen maar
camouflage zijn om hun eigen agenda buiten zicht te houden, zullen ze reageren.
Daarom ook is de informatieoorlog zo belangrijk. Als wij de waarheid plaatsen
tegenover de leugens van de globalisten, kunnen we de meerderheid overtuigen.
Om dit te kunnen doen hebben we eenheid nodig, want alleen samen zijn we sterk,
en kunnen we wat bereiken. Aan die eenheid gaan we de komende tijd werken, een cruciale
taak om onze toekomst veilig te stellen. Hoewel het soms anders lijkt is de
strijd nog lang niet verloren, sterker nog, het gevecht gaat nu pas echt
beginnen.
Links:
Twitter: Volkskracht Vooruit!
@VolkskrachtV
Telegram: t.me/volkskrachtvooruit
(abonneren na installeren Telegram App)
Artikel uitgebracht door: VOLKSKRACHT
VOORUIT! @ 2020
