OP EEN WANDELDEMONSTRATIE IN ZWÖNITZ

In onze artikelen spreken we vaak over de wandeldemonstraties tegen de Corona maatregelen die overal in Duitsland en intussen ook in Oostenrijk worden gehouden. Misschien is het wel eens interessant om te kijken hoe een wandeldemonstratie er uit ziet. Daarom hebben we besloten om via een livestream mee te lopen met een wandeldemo in Zwőnitz, een kleine plaats in Saksen, waar de oppositie tegen de maatregelen van de regering staat als een huis. Maar eerst een stukje geschiedenis met betrekking tot het begrip wandeldemonstraties. De wandeldemonstraties zijn ontstaan in de voormalige DDR als onderdeel van de oppositie tegen de SED regering. Het was in die tijd onmogelijk om een oppositiedemonstratie officieel aan te melden, dus zochten mensen, die een andere politiek wilden, een alternatief dat moeilijk te onderbinden zou zijn. Wandelen was niet verboden, dus besloot men op een vaste tijd en vanaf een vaste plaats gezamenlijk een wandeling te maken. Dit gebeurde meestal op de maandagavonden. Hoe je ook naar de geschiedenis van de DDR mag kijken, het idee van wandeldemonstraties was vernuftig en creatief. Tijdens de wandelingen werden er geen vlaggen of spandoeken meegevoerd, en er waren ook geen leuzen. Wel werd er af en toe luid geapplaudisseerd, ook aan het einde van de wandeling. Na de val van de Muur verdwenen ook de wandeldemonstraties. Men nam aan voor goed.

Dat bleek een misrekening. Toen vorig jaar de Corona maatregelen gewone demonstraties in ondermeer Saksen praktisch uitsloten, werd het idee geboren om de wandeldemonstraties weer op te starten. Immers, er was geen aanmelding voor nodig, een verbod was niet mogelijk en er waren natuurlijk ook geen voorwaarden en samenwerking met de politie. In de eerste weken kwamen de wandeldemo’s maar langzaam opgang. In een aantal plaatsen gingen enkele honderden mensen de straat op. Echter, toen de Duitse regering de plannen bekend maakte voor een vaccinatieplicht werd het kleine briesje van de eerste maanden een storm. Overal gingen mensen in gigantisch getallen aan de wandeldemo’s deelnemen. In Saksen zijn het er iedere maandagavond meer dan 100.000. Ook in West Duitsland is de wandeldemo intussen prominent aanwezig. Tot grote woede van de autoriteiten en begeleid door politiegeweld. Dit heeft echter geen effect, want de geest is uit de fles.

Maar terug naar Zwónitz op een donkere koude februariavond. De mensen verzamelen zich om precies 18.00 uur op het Marktplein. Van daar gaan de ongeveer 400 demonstranten op weg. Zwőnitz is een kleine plaats en daarom is 400 deelnemers een stevige opkomst. Een wat oudere man staat op een hoek van het plein tevreden naar het verzamelen te kijken. “Het wordt een makkelijke demo vandaag”, zegt hij. “Voor het eerst in weken is er geen politieagent te zien. Ze hebben de huurlingen zeker naar een van de andere plaatsen gestuurd. Dat is meestal anders. Soms komen er honderden smerissen opdagen, en dan zetten ze het plein af om ons dwars te zitten.” Hij wrijft in zijn koude handen. “Maar onze mensen hebben geleerd. Na een paar gewelddadige confrontaties laten we de markt links liggen als ze weer voor een belegering aanrukken. Dan lopen we door andere straten, en ook door de buitenwijken. We nemen dan vooral smalle donkere straten, want daar passen de politiebussen niet in. Dan komen ze te voet, maar wij kennen onze stad, zij meestal niet. Soms gaan we ook in een andere plaats in de buurt wandelen als de boel weer wordt afgezet. Dan staat het hele zootje hier voor niets.” Hij grinnikt. “Als je meer over het politiegeweld wilt weten, moet je die vrouw eens vragen. Zij heeft ervaring.” Hij wijst op een jonge vrouw in een donkere wintermantel.

De demonstranten beginnen te lopen, en de vrouw, die nog al achteraan loopt, wil wel praten. “Ja, politiegeweld kan ik wel wat over zeggen. Het was een paar weken geleden op de demo, toen de politie de halve binnenstad weer had afgezet. Ik zag dat een paar smerissen tegen mijn al wat oudere buurvrouw tekeer gingen omdat ze geen muilkorf droeg. Totale willekeur want niemand van ons draagt zo’n ding op de demo. Ik zei alleen maar dat ze de vrouw met rust moesten laten. Toen gaf een van die smeerlappen me zo’n duw dat ik op de grond viel, en met mijn arm tegen een muur. Toen ik op wilde staan probeerde die vent het weer. Maar nu wist ik wat er ging komen en kon ontwijken. Ik heb hem en zijn maten toegeschreeuwd dat ik een aanklacht zou indienen, en dat ze een schande zijn voor het politie-uniform. Het zijn vooral die lui van de Bundespolizei die zo gewelddadig zijn. Veelal jonge lui en buitenlanders, allemaal ze agressief als de pest. Terwijl wij op de demo altijd vreedzaam zijn. Dat is ons wapen. Ik heb intussen de aanklacht ingediend, zowel bij het Openbaar Ministerie als bij de politie. Ik heb intussen ook een advocaat. Ik zal het laatste stukje rechtsstaat dat we nog hebben gebruiken om dit soort figuren buiten spel te zetten. We laten ons niet intimideren. Ik merk aan mezelf dat ik sinds het incident nog fanatieker ben geworden tegen de hele Corona waanzin en het politiegeweld. Ik ben nu op iedere demo, terwijl ik eerder nog wel eens oversloeg. Ik ga soms ook naar demo’s in Schneeberg of Chemnitz. Vorige week was ik in Bautzen. Gewoon om solidair te zijn. We zijn een gemeenschap in Saksen, en dat zullen we die lui in Dresden en Berlijn steeds weer laten zien.” Met de handen diep in de zakken sluit ze zich weer bij de demonstranten aan.

Het blijft deze avond inderdaad vreedzaam. De politie laat zich niet zien. Meer dan ander half uur trekken de demonstranten door de stad. Overal zijn de fluitjes en de andere geïmproviseerde muziekinstrumenten te horen. Een paar jongens dragen een spandoek tegen de vaccinatieplicht. Er is immers toch geen politie te zien, dus dreigt er ook geen inbeslagname. Een beetje vrijheid, dat vaak ver te zoeken is. Vastberaden en vastbesloten wandelen de mensen door de donkere straten van de kleine stad. Ze weten dat ze onderdeel zijn van een veel grotere beweging, en daar zijn ze trots op. Zwónitz blijft staan, ook als alle anderen vallen. Daar hoeven we na vanavond niet meer aan te twijfelen.

De wandeldemonstratie eindigt waar eerder op de avond met de actie werd begonnen; op het marktplein. Gezamenlijk zingen de demonstranten het “Steigerlied”, het oude lijflied van de mijnwerkers. De mijnen rond Zwőnitz zijn over de jaren verdwenen, maar de strijdbaarheid en de dorst naar vrijheid zijn gebleven. Een fel brandend lichtpuntje in een donker nacht. Gluck Auf! 

Links:

Internet: www.volkskracht.blogspot.com

Twitter: Volkskracht Vooruit! @VolkskrachtV

Telegram: t.me/volkskrachtvooruit (abonneren na installeren Telegram App)

VK:  https://vk.com/id484133031

Artikel uitgebracht door: VOLKSKRACHT VOORUIT! @ 2022