OP EEN WANDELDEMONSTRATIE IN ZWÖNITZ
In onze artikelen spreken we vaak over de wandeldemonstraties tegen de Corona maatregelen die overal in Duitsland en intussen ook in Oostenrijk worden gehouden. Misschien is het wel eens interessant om te kijken hoe een wandeldemonstratie er uit ziet. Daarom hebben we besloten om via een livestream mee te lopen met een wandeldemo in Zwőnitz, een kleine plaats in Saksen, waar de oppositie tegen de maatregelen van de regering staat als een huis. Maar eerst een stukje geschiedenis met betrekking tot het begrip wandeldemonstraties. De wandeldemonstraties zijn ontstaan in de voormalige DDR als onderdeel van de oppositie tegen de SED regering. Het was in die tijd onmogelijk om een oppositiedemonstratie officieel aan te melden, dus zochten mensen, die een andere politiek wilden, een alternatief dat moeilijk te onderbinden zou zijn. Wandelen was niet verboden, dus besloot men op een vaste tijd en vanaf een vaste plaats gezamenlijk een wandeling te maken. Dit gebeurde meestal op de maandagavonden. Hoe je ook naar de geschiedenis van de DDR mag kijken, het idee van wandeldemonstraties was vernuftig en creatief. Tijdens de wandelingen werden er geen vlaggen of spandoeken meegevoerd, en er waren ook geen leuzen. Wel werd er af en toe luid geapplaudisseerd, ook aan het einde van de wandeling. Na de val van de Muur verdwenen ook de wandeldemonstraties. Men nam aan voor goed.
Dat bleek een misrekening. Toen vorig
jaar de Corona maatregelen gewone demonstraties in ondermeer Saksen praktisch
uitsloten, werd het idee geboren om de wandeldemonstraties weer op te starten.
Immers, er was geen aanmelding voor nodig, een verbod was niet mogelijk en er
waren natuurlijk ook geen voorwaarden en samenwerking met de politie. In de
eerste weken kwamen de wandeldemo’s maar langzaam opgang. In een aantal
plaatsen gingen enkele honderden mensen de straat op. Echter, toen de Duitse
regering de plannen bekend maakte voor een vaccinatieplicht werd het kleine
briesje van de eerste maanden een storm. Overal gingen mensen in gigantisch
getallen aan de wandeldemo’s deelnemen. In Saksen zijn het er iedere
maandagavond meer dan 100.000. Ook in West Duitsland is de wandeldemo intussen
prominent aanwezig. Tot grote woede van de autoriteiten en begeleid door
politiegeweld. Dit heeft echter geen effect, want de geest is uit de fles.
Maar terug naar Zwónitz op een donkere
koude februariavond. De mensen verzamelen zich om precies 18.00 uur op het
Marktplein. Van daar gaan de ongeveer 400 demonstranten op weg. Zwőnitz is een
kleine plaats en daarom is 400 deelnemers een stevige opkomst. Een wat oudere
man staat op een hoek van het plein tevreden naar het verzamelen te kijken.
“Het wordt een makkelijke demo vandaag”, zegt hij. “Voor het eerst in weken is
er geen politieagent te zien. Ze hebben de huurlingen zeker naar een van de
andere plaatsen gestuurd. Dat is meestal anders. Soms komen er honderden
smerissen opdagen, en dan zetten ze het plein af om ons dwars te zitten.” Hij
wrijft in zijn koude handen. “Maar onze mensen hebben geleerd. Na een paar
gewelddadige confrontaties laten we de markt links liggen als ze weer voor een
belegering aanrukken. Dan lopen we door andere straten, en ook door de
buitenwijken. We nemen dan vooral smalle donkere straten, want daar passen de
politiebussen niet in. Dan komen ze te voet, maar wij kennen onze stad, zij
meestal niet. Soms gaan we ook in een andere plaats in de buurt wandelen als de
boel weer wordt afgezet. Dan staat het hele zootje hier voor niets.” Hij
grinnikt. “Als je meer over het politiegeweld wilt weten, moet je die vrouw
eens vragen. Zij heeft ervaring.” Hij wijst op een jonge vrouw in een donkere
wintermantel.
De demonstranten beginnen te lopen, en
de vrouw, die nog al achteraan loopt, wil wel praten. “Ja, politiegeweld kan ik
wel wat over zeggen. Het was een paar weken geleden op de demo, toen de politie
de halve binnenstad weer had afgezet. Ik zag dat een paar smerissen tegen mijn
al wat oudere buurvrouw tekeer gingen omdat ze geen muilkorf droeg. Totale
willekeur want niemand van ons draagt zo’n ding op de demo. Ik zei alleen maar
dat ze de vrouw met rust moesten laten. Toen gaf een van die smeerlappen me
zo’n duw dat ik op de grond viel, en met mijn arm tegen een muur. Toen ik op
wilde staan probeerde die vent het weer. Maar nu wist ik wat er ging komen en
kon ontwijken. Ik heb hem en zijn maten toegeschreeuwd dat ik een aanklacht zou
indienen, en dat ze een schande zijn voor het politie-uniform. Het zijn vooral
die lui van de Bundespolizei die zo gewelddadig zijn. Veelal jonge lui en
buitenlanders, allemaal ze agressief als de pest. Terwijl wij op de demo altijd
vreedzaam zijn. Dat is ons wapen. Ik heb intussen de aanklacht ingediend, zowel
bij het Openbaar Ministerie als bij de politie. Ik heb intussen ook een advocaat.
Ik zal het laatste stukje rechtsstaat dat we nog hebben gebruiken om dit soort
figuren buiten spel te zetten. We laten ons niet intimideren. Ik merk aan
mezelf dat ik sinds het incident nog fanatieker ben geworden tegen de hele
Corona waanzin en het politiegeweld. Ik ben nu op iedere demo, terwijl ik
eerder nog wel eens oversloeg. Ik ga soms ook naar demo’s in Schneeberg of
Chemnitz. Vorige week was ik in Bautzen. Gewoon om solidair te zijn. We zijn
een gemeenschap in Saksen, en dat zullen we die lui in Dresden en Berlijn
steeds weer laten zien.” Met de handen diep in de zakken sluit ze zich weer bij
de demonstranten aan.
Het blijft deze avond inderdaad
vreedzaam. De politie laat zich niet zien. Meer dan ander half uur trekken de
demonstranten door de stad. Overal zijn de fluitjes en de andere
geïmproviseerde muziekinstrumenten te horen. Een paar jongens dragen een
spandoek tegen de vaccinatieplicht. Er is immers toch geen politie te zien, dus
dreigt er ook geen inbeslagname. Een beetje vrijheid, dat vaak ver te zoeken
is. Vastberaden en vastbesloten wandelen de mensen door de donkere straten van
de kleine stad. Ze weten dat ze onderdeel zijn van een veel grotere beweging,
en daar zijn ze trots op. Zwónitz blijft staan, ook als alle anderen vallen.
Daar hoeven we na vanavond niet meer aan te twijfelen.
De wandeldemonstratie eindigt waar
eerder op de avond met de actie werd begonnen; op het marktplein. Gezamenlijk
zingen de demonstranten het “Steigerlied”, het oude lijflied van de
mijnwerkers. De mijnen rond Zwőnitz zijn over de jaren verdwenen, maar de
strijdbaarheid en de dorst naar vrijheid zijn gebleven. Een fel brandend
lichtpuntje in een donker nacht. Gluck Auf!
Links:
Internet: www.volkskracht.blogspot.com
Twitter: Volkskracht Vooruit!
@VolkskrachtV
Telegram: t.me/volkskrachtvooruit (abonneren na installeren Telegram App)
VK:
https://vk.com/id484133031
Artikel uitgebracht door: VOLKSKRACHT
VOORUIT! @ 2022
