POETIN STAAT GEEN KLEURENREVOLUTIE IN WIT-RUSLAND TOE
Na weken van protesten die door het Westen worden gesteund, vloog de President van Wit-Rusland, Aleksandr Loekasjenko, afgelopen week naar Rusland voor een bespreking met President Poetin. Het doel was duidelijk; hij zocht de steun van Moskou om de protesten, die begonnen nadat Loekasjenko opnieuw tot president was gekozen, het hoofd te kunnen bieden. Het feit alleen al dat hij gewoon naar Rusland kon reizen zonder bang te hoeven zijn dat er in Minsk een volledige opstand zou uitbreken, geeft aan dat hij nog steeds stevig in het zadel zit. Toch zocht hij steun van de grote Russische broeder, omdat westerse kleurenrevoluties onvoorspelbare dingen zijn. We hebben immers in de Oekraïne en andere landen gezien hoe westerse infiltranten een land binnen enkele maanden kunnen vernietigen. In de Oekraïne zijn ze er maar deels in geslaagd, dankzij de historische verzetsstrijd van de milities in de Donbass. Loekasjenko wil geen herhaling van dit scenario in Wit-Rusland, en hij weet als geen ander dat President Poetin de enige is die het Westen de voet dwars kan zetten.
Tot nu toe heeft President Poetin zich op de vlakte gehouden. Hij heeft steeds gezegd dat het een interne kwestie van Wit-Rusland is, en dat er geen inmenging van buiten gewenst is. Gelijktijdig kan hij niet tolereren dat Wit-Rusland in westerse handen valt omdat dan de Russische grens in gevaar komt. Amerikaanse en andere NAVO troepen staan al veel te dicht bij de Russische grens, dus moet de veiligheidsbarrière, die Wit-Rusland zonder twijfel is, gehandhaafd blijven. Het is goed om op dit punt naar een stukje voorgeschiedenis te kijken. Moskou streeft er al jaren naar om de op zich wel innige banden met Wit-Rusland nog verder aan te halen. Poetin wil zeker weten dat hij onder alle omstandigheden op Minsk kan rekenen. Maar op dit punt haakte Loekasjenko steeds af. Hij was bang dat de Russische invloed veel te groot zou worden, en dat hij geen baas in eigen huis meer zou zijn. Om dit te onderstrepen legde hij contacten met het Westen, en probeerde hier een daar om tot een beperkte samenwerking te komen. Het Westen gaf meestal niet thuis omdat men gewoon van Loekasjenko af wil. Maar de pogingen tot samenwerking waren Moskou een doorn in het oog. Poetin wist toen al dat dit soort pogingen om toenadering te zoeken al snel misbruikt kunnen worden, en tot een kleurenrevolutie kunnen leiden. Alleen een dichte deur kan dit voorkomen.
Intussen is de situatie veranderd, en Loekasjenko heeft Moskou meer nodig dan ooit. Op precies dit moment heeft Poetin gewacht. Er was nooit twijfel aan dat hij zijn hulp zou aanbieden, maar natuurlijk dan wel voorzien van een prijskaartje. Zo is het uiteindelijk ook gelopen. Poetin heeft Loekasjenko een lening van 1.5 miljard Euro aangeboden, en hij zal ook de Russische reserve politie naar Wit-Rusland sturen als de situatie verder verslechterd, en Minsk hier om vraagt. Van een echt Russisch militaire ingrijpen, zal voorlopig geen sprake zijn, maar het blijft natuurlijk altijd een optie. In ruil voor de Russische steun zal Loekasjenko alle pogingen om toenadering tot het Westen te zoeken moeten staken. Wat Moskou betreft moet Wit-Rusland compleet stabiel zijn. Niet alleen nu, maar ook op de lange termijn.
Loekasjenko heeft goed naar Poetin geluisterd, en is ook meteen in actie gekomen. Hij sloot de grenzen met Litouwen en Polen om verdere infiltratie te voorkomen. Ook komen er extra controles bij de grens met de Oekraïne. De meeste oppositieleiders zitten nu in het buitenland, en daar wil Minsk ze graag houden. Loekasjenko hoopt dat dit er op termijn toe zal leiden dat de protesten langzaam stoppen, en dat het normale leven terugkeert. Dit kan nog even duren, maar met de steun van Moskou zal dit streven waarschijnlijk slagen. De kans om een Maidan in Minsk van de grond te krijgen is eigenlijk al verkeken. Het lijkt nu een kwestie van tijd. Al sinds het ontstaan van de crisis in Wit-Rusland heeft Poetin het Westen duidelijk gemaakt dat hij geen verdere afbrokkeling langs de Russische grens zal accepteren. Natuurlijk is het Westen hier niet blij mee, en wordt de hetze tegen Rusland nieuw leven in geblazen. Er wordt ondermeer gedreigd met het afzeggen van de Northstream II gaspijplijn. Maar met dit soort zaken laat Poetin zich niet chanteren. Dat heeft hij ook in de Oekraïne laten zien. Hij kan dit alles met zelfvertrouwen doen, want hij weet dat het Westen hem op geen enkele wijze echt kan bedreigen.
Tijdens een recent interview maakte de Russische President dit ook nog eens duidelijk. “Er was een tijd dat het Westen wat betere wapens had dan wij. Dat betekende dat we soms compromissen moesten sluiten. Nu is het anders. In de laatste jaren hebben onze wapenproducenten prima werk verricht. We hebben nu wapens, waar het Westen op geen enkele wijze tegen op kan. Dat geeft ons veiligheid, en de mogelijkheid om een eigen koers te blijven varen.” Vooral dit laatste is een groot probleem voor het Westen, omdat Rusland weigert om de koers van de globalisten te volgen. Poetin heeft steeds gezegd dat Rusland tegen de Nieuwe Wereldorde is, en alle staten en volkeren vrij en onafhankelijk moeten zijn.
Als patriot zou hij ook nooit een andere keuze maken. Steeds opnieuw heeft hij onderstreept dat Rusland altijd in het belang van het Russische volk zal handelen, en hij heeft veel kritiek op de westerse leiders die hun onafhankelijkheid voor grote delen hebben opgegeven. Poetin heeft herhaaldelijk gezegd dat de koers die de westerse leiders nu varen, niet in het belang van de volkeren in het Westen is. Integendeel, het gevoerde beleid richt grote schade aan. Dit alles geeft aan dat Poetin de globalisten agenda nooit zal accepteren. Precies daar ligt het probleem van het Westen. De Nieuwe Wereldorde is er op gericht dat er uiteindelijk een wereldregering zal ontstaan, die alle macht in de wereld in handen zal hebben. In feite dus een werelddictatuur. Dat is het einddoel van de globalisten agenda, en deze agenda beïnvloed alles: van Corona tot de klimaatwaanzin, van de massamigratie tot het afschaffen van de nationale staten.
Echter, deze agenda zal nooit compleet kunnen worden uitgevoerd zolang Vladimir Poetin Rusland op koers houdt. Vandaar ook de kleurenrevoluties, zoals nu in Wit-Rusland en de hetze tegen Moskou. De globalisten willen dit probleem oplossen door een grote oorlog in Europa te ontketenen, waarin ze Rusland hopen te verslaan. Dit is een lange termijn streven, maar de voorbereidingen zijn overal zichtbaar, en stoppen nooit. Ze willen over de hele linie tot aan de Russische grenzen doordringen, en een Amerikaanse president installeren die de oorlog zal aanvoeren. Trump heeft steeds geweigerd om dit te doen. Dit tot teleurstelling van de NAVO en andere oorlogshitsers. Als Trump een tweede termijn wint, en Poetin in het Kremlin blijft zal er van de oorlog niets komen. Maar als het anders wordt neemt ook het gevaar toe. Toch is het maar heel de vraag of het Westen Rusland zou kunnen bedwingen. Ook Napoleon en Hitler hebben geprobeerd om via de militaire weg Moskou te bereiken. We weten allemaal hoe dit is afgelopen. Het is nu zaak om waakzaam te blijven, en de oorlogsvoorbereidingen waar mogelijk te saboteren door publiciteit. Op die manier kunnen we bijdragen aan een vreedzame en betere wereld.
